Als je wil dat de realiteit anders is dan ze is, kun je net zo goed proberen een kat te leren blaffen.   Je kunt het blijven proberen en uiteindelijk zal de kat je aankijken en "miauw" zeggen.   Wie zich tegen de realiteit verzet, verliest altijd.

citaat auteur onbekend

Accepteren dat de dingen zijn zoals ze zijn, is de eerste stap in je aanpak om er mee aan de slag te gaan.   Accepteren dat gedrag voor de hond eigenlijk “normaal” gedrag is voor zijn soort, maakt je milder en realistischer in je aanpak.

Ik heb echt moeten leren dat blaffen voor Ian dé manier is om mij dingen duidelijk te maken.  Hij doet het niet zomaar.   In eerste instantie was blaffen voor mij een irritante gewoonte waar ik zo snel mogelijk van af wilde.   Dan neig je echt naar het afstraffen of de kop in drukken van gedrag.

Ik heb de lat echt lager moeten leggen door te streven naar verbetering in plaats van het streven naar algemene stilte.  Voor Ian was blaffen immers een manier om met me te communiceren.    Een typisch hondse manier om enthousiasme, maar ook ongenoegen en frustratie aan mij duidelijk te maken.       Waarom zou ik er niet naar luisteren en niet enkel mijn probleem (dat ik me stoor aan zijn geblaf) maar vooral  zijn hulpvraag (zijn disbalans) aanpakken ?    Door te accepteren wordt je milder en vind je opvoedingsmethodes die daar bij passen.   

Het door de vingers zien van foutjes maakt het trainen luchtiger en is een must.    Ik gaf mezelf en Ian die ruimte in het begin niet altijd.  Als ik er achteraf op terugkijk lag mijn verwachting extreem hoog.    Ik heb dat echt moeten leren bijstellen.

Het gekke is dat zodra je accepteert en je milder wordt in je omgang, de dingen ook beter lijken te lukken.     En hoe beter iets lukt, hoe beter je er in evolueert, tot het je eigen verwachtingen overtreft.   

Accepteren is dus echt belangrijk.