Vrijheid is een must, maar niet als men nog niet volledig op elkaar is afgestemd.
Ian vertoonde vrijwel van in het begin reactiviteit aan de lijn. Absoluut als dit een korte lijn was in een prikkelende omgeving. Hij kon daar letterlijk gefrustreerd om worden.
Hij gedroeg zich beter als hij los van de lijn kon lopen. Dan had hij op een natuurlijke manier alle aandacht voor mij. Op voorwaarde als dat op een verlaten plek gebeurde, zonder enige vorm van afleiding. Ik zocht dan ook zo vaak mogelijk die plekjes op waar ik hem alle vrijheid kon geven. Helaas zijn die plekjes zeldzaam en zelfs op plekken waar je denkt alleen te zijn, komt altijd wel iets op je pad waar Ian meer interesse in had dan voor mij. Dan was het hopeloos.
Hoewel ik enorm veel voordeel heb gehaald om Ian vanaf kleins af los te laten lopen, is het ook mijn grootste fout geweest. Het heeft zijn passie voor het achterna hollen van bewegende objecten letterlijk gevoed. En dan sta je machteloos. Aangezien ik hem zijn vrijheid gunde, ging het telkens opnieuw fout en werd het gedrag enkel maar krachtiger. Joggers, fietsers maar ook wandelaars, al dan niet met hond, trokken zijn aandacht en hij liep er altijd meteen naartoe. Ik heb dikwijls mijn hart vast moeten houden....
En dan komen uiteraard de "goedbedoelde" adviezen. Zo had Anouck (gedragsdeskundige) me aangeraden om hem aan een sleeplijn te doen. Ik kocht een dunne lijn van 10 meter want dat leek inderdaad de oplossing te zijn om meer controle te hebben over hem. Maar dat was buiten zijn gedrevenheid en energie gerekend. Want Anouck eigenlijk ook wel had moeten beseffen. Het gebruik van de lange lijn heeft geen dag geduurd. Bij de eerste de beste fietser die me passeerde ging hij er uiteraard weer vol achteraan. Voor mij was het razendsnel anticiperen want zowel hem afstoppen als hem gewoon laten gaan kon dramatisch zijn. De fietser ging richting straatkant en daar wou ik Ian uiteraard ver vandaan. Daar zouden ongelukken van komen. Dus griste ik de lijn van de grond en toen Ian aan het eind van de lijn was, was hij al op volle snelheid. Je kan al raden wat voor correctie dat geeft. Iets wat ik uiteraard had willen vermijden, en waar ik me eeuwig schuldig voor heb gevoeld.
Ik heb de lange lijn nooit meer gebruikt. Uiteraard ging dit dan ten kosten van een goede recall. Want zonder sleeplijn liep hij los. Ik heb dan ook hemel en aarde bewogen om van een goede recall een prioriteit te maken. En elders op mijn website kun je zien dat een recall 100 procent goed moet zitten en ook altijd MOET worden opgevolgd. Dat hoeft geen probleem te zijn als je het ook leuk maakt voor je hond en belangrijk voor hem bent. Dat laatste was mijn grootste uitdaging. Maar ik gaf nooit op.
Uiteraard weet Ronald het allemaal beter. Hij vond het ook geweldig om mij meermaals te confronteren wat er in 2011 met de sleeplijn misliep. Een eenmalige gebeurtenis uit een ver verleden, wat ik hem nota bene zelf in alle eerlijkheid verteld heb. Maar die wijsheid had ik toen nog niet door. Alle stommiteiten die je in alle eerlijkheid aan Ronald hebt verteld, worden achteraf als zware kritiek onder je neus gewreven.
dit is de manier waarop ik het destijds in vertrouwen aan hem had verteld :
Ik geef honden ook leiding, want ik bepaal tenslotte voor hen wat kan en wat niet. Ian had een passie voor het achterna hollen van alles wat bewoog. Wellicht vanuit het doel waarvoor hij is gefokt. Hij had daar best lol in, maar zijn pleziertjes passen niet altijd binnen dat wat mensen acceptabel vinden. Het was ook gevaarlijk. Ik had geen andere keus dan dit gedrag om te buigen. Maar ik heb het nooit gecorrigeerd. 1 keer is er wel eens een correctie gebeurd omdat ik hem nog aan een lange lijn had en begon te rennen. Die lange lijn was niet bedoeld als correctie, maar om hem te leren komen als ik hem riep. Ik was in een prikkelbare omgeving, maar je hebt niet alles in de hand. Onverwacht werd ik geconfronteerd met een fietser. In principe is er op dat moment hetzelfde gebeurd als destijds in de MG hondenschool, met het enige verschil dat ik niet de andere kant ben uitgelopen, maar verveeld zat met het feit of ik de lijn moest loslaten (om Ian tegen de snelheid van zijn eigen lichaam te beschermen) of de lijn vast te houden om te vermijden dat hij met lijn en al achter een fietser ging, met de kans dat hij die overhoop liep. Tijd voor nadenken was er niet en dus ook niet de tijd om de lijn los te laten. Hij was al aan het eind van de lijn en kreeg dus een ferme ruk (wat wel degelijk een correctie is) en net daarna heb ik de lijn los gelaten. Meneer krabbelde gewoon weer recht en begon te lopen, met lijn en al. Hier heb ik dagen van wakker gelegen. Dit had lichamelijke gevolgen kunnen hebben en het was niet mijn bedoeling geweest om de lijn effectief vast te houden zodat hij die correctie kreeg. Maar er was ook het feit dat het hem niets scheen te doen, terwijl Ian best wel een heel gevoelig ventje is. Ik heb dit dan ook met mijn gedragsdeskundige doorgenomen want ik kon dit niet plaatsen. De uitleg van haar was dat de adrenaline (en andere stofjes die in zijn hersenen vrij komen als er sprake is van stress en opwinding) bij Ian vaak zo extreem hoog is, dat zijn gedrag geen bewuste keuze is, maar iets dat in een reflex gebeurd. Het schakelt vaak zijn zintuigen uit. Zo een beetje als de uitdrukking “verstand op nul en gaan”. Dit was eigenlijk da basis van mijn probleem met Ian. Er was snel een disbalans in neurotransmitters. Dat tast ook het leervermogen aan, en maakt dat hij onbereikbaar is als dat gebeurd. Vaak wordt zelfs pijn op,dat moment niet gevoeld. Het is niet omdat hij het niet voelt, dat het geen schade kan teweeg brengen aan zijn lijf. Dat is dan toch al iets om over na te denken als men perse zware correcties wil gebruiken. Ik heb de lange lijn na dit incident nooit meer gebruikt. En hij was trouwens nog even fanatiek in het achterna hollen van joggers en fietsers. Correcties zijn dus niet de aangewezen methode in het bijsturen van een hond.
Hierbij de conversatie tussen mij en Ronald als hij terugkomt op het incident met de sleeplijn.
Zwart : ik
Blauw : Ronald
Rood : mijn bedenking achteraf (niet door Ronald gelezen)
Ik
Hoe bedoel je ? Je wil controle over je hond in gevaarlijke situaties ? Logisch. Dat wil iedereen. Dat wil ik ook. En daar heb ik ook alles voor gedaan om dat te bereiken. Het is niet omdat mijn hond niet agressief is, dat hij niet gevaarlijk is. Hij kan een fietser doen vallen of een kind omver lopen. Verkeerd vallen kan ook zware verwondingen geven. Als eigenaar ben je altijd verantwoordelijk voor wat je hond veroorzaakt. Maar dat lukt toch ook zonder corrigeren ?
Ronald
Dat lukt jou ook niet zonder corrigeren want dan had je de lijn moeten loslaten als Ian ergens achter aan wilde vliegen.
Dat zijn keiharde correcties
ik
Dat is 1 keer gebeurd. Ik wist niet wat ik moest doen en heb in reflex de lijn van de grond gepakt. Uiteraard is dat een zware correctie. Ik heb er van wakker gelegen. Dit was niet mijn bedoeling geweest. Maar Ian had zoveel adrenaline dat hij niet eens reageerde.
Ik heb de lange lijn nooit meer gebruikt
Ronald
Natuurlijk was dat wel jouw bedoeling. Ik weet niet wat er toen aan de hand was maar als jij hem niet gestopt had was het neem ik aan fout gegaan?
ik
Het was in bos, maar niet ver van een autoweg. Ik heb hem alsnog los gelaten. Hij heeft gerend tot hij door had dat hij de fietser niet kon inhalen. Het feit dat ik de lijn had opgepakt en hij er door viel had gelukkig tot gevolg dat die fietser veel meer voorsprong had. Hij is er toch nog effe achter gegaan, maar gelukkig niet de weg op. Als hij de straat had op gerend en er was een auto door hem geslipt, dan was dat wel gevaarlijk geweest hè !
En jij geloofd dus echt dat een hond vol adrenaline reageert op zo een schok, terwijl die hond nog niet reageert op een correctie van een lijn met die snelheid
Ronald
Nee dat geloof ik niet dan moet je corrigeren maar daar ben jij het dus niet mee eens. Jij heb liever dat Ian die fietser grijpt of onder een auto komt.
(ik denk dat dit voorval bewijst dat een correctie niet doorkomt als een hond vol adrenaline zit. Die adrenaline had Ian ook als ik hem aan een korte lijn had terwijl de fietser passeerde. Veel succes met het corrigeren zou ik zeggen.
Ik
Hoe corrigeer je dan een hond die vol adrenaline zit ?
Ronald
Het liefst corrigeer ik die niet.
om maar niet te hoeven vertellen hoe je dan corrigeert.
Ik
Nee, ik ook niet. Heeft ook totaal geen zin
Ronald
Maar jij vind dus dat je verkeerd gehandeld heb toen Ian achter fietser aanging door hem te corrigeren. Met andere woorden nu had je hem gewoon zijn gang laten gaan ongeacht de consequenties? Ik vind dat jij toen heel goed en heel verantwoord heb gehandeld en mensen die dat niet doen zouden geen hond mogen hebben. lees de woorden nog eens goed, want dat zou hij later nog helemaal verdraaien
Je kan jezelf hooguit kwalijk nemen dat jij het zo ver heb laten komen
Ik heb niets zo ver laten komen. Ik kon niets met de oplossingen die mij her en der werden aangereikt. Ian liep ook altijd los. Behalve dan die ene keer. De sleeplijn. De oplossing die mij door een deskundige werd aanbevolen. Dus ... ik had het niet zo ver moeten laten komen ? Ik heb hulp gezocht vanaf Ian 9 weken was. De oplossingen heb ik uiteindelijk ZELF moeten realiseren. Maar niet door als een mongool aan het lijntje te trekken.
Ik
Ik heb gehandeld vanuit het feit dat Ian mogelijks de fietser zou kunnen doen vallen, en eventueel de gevolgen als hij op straat zou komen (met een lijn van tien meter achter zich aan. Het had zijn dood kunnen zijn en bovendien ook een ongeval veroorzaakt hebben op de weg. Ik had niet de bedoeling hem te corrigeren
Ronald
Dus jij denk dat als ik corrigeer ik dat voor mijn lol doe?
Ik
Neen dat heb ik niet gezegd. Maar werkt corrigeren wel ? Kan het niet op een andere manier ? Je corrigeert gedrag. Kun je niet beter iets doen aan de oorzaak ?
Als ik Ian corrigeer voor het ergens achter lopen, denk je dat dit dan zijn zelfbeheersing en probleem met neurotransmitters oplost ? En denk je dat zijn instincten daarmee verdwijnen ?
Ronald
Natuurlijk kan je beter iets doen aan de oorzaak. Waarom heb jij dat niet gedaan dan?
ik
Lol, dat heb ik toch gedaan !
Ronald
Als dat zo was had je niet hoeven te corrigeren
Ik
Er is zelfbeheersing, er is concentratie, hij is in balans, hij komt als ik hem roep, ik heb een goeie band met hem, enz …. Zijn instinct (drang om overal achter te lopen) is niet weg, maar hij heeft nu gelukkig andere interesse
Ronald
Maar ik dacht dat Ian een probleem had kwa achtervolgen/jagen en nu blijkt dat hij dat maar 1x heeft gedaan.
Begrijpend lezen is helaas niet zijn grootste sterkte. Ik heb 1 x de sleeplijn gebruikt. Ian heeft dik twee jaar achter joggers en fietsers gelopen, omdat hij altijd los liep. Toch heb ik altijd aan mijn "recall" gewerkt. In het begin vertrok hij uiteraard dan nog achter de jogger, maar het terugroepen ging steeds vlotter. Maar een perfecte recall heb je niet in 2 dagen. Dus ja... het heeft dik twee jaar geduurd.
ik
Toen die correctie was vroeger, toen ik nog advies had van gedragsdeskundige. Het was trouwens haar idee om een lange lijn te gebruiken om Ian meer vrijheid te geven, omdat hij niet los kon lopen omdat hij anders overal achter ging.
En nee, dat probleem was inderdaad niet in drie tellen opgelost. Maar ik heb niet dat achternajagen opgelost, maar zijn zelfbeheersing, concentratie, focus en samenwerking. En daarmee heb ik dat het achternajagen opgelost. Snap je
Ronald
Ik snap het volledig, volgens jou leer ik het Bo niet af door samen met haar aan zelfbeheersing, focus, vertrouwensband en concentratie te werken, door middel van ongewenst gedrag zo te straffen dat ze er mee stopt. Volgens jou vind ik dat een hond moet luisteren, je een hond niet iets kan aanleren zonder correcties, en dat honden 100% zijn te vormen.
Ik
Honden zijn niet 100 procent te vormen, maar dat is wel wat jij verwacht. Is er probleemgedrag, dan vind jij het te vergaand om de oorzaak aan te pakken, en corrigeer (of verbeter) jij liever het gedrag dat er uit voortvloeit.
Ronald
Hier kan ik maar 1 conclusie uit trekken en ik heb echt liever dat je dat dan gewoon tegen mij zeg. Jij vind mij een ongevoelige hufter die alles aan elkaar vast liegt, schijt heeft aan de emoties van Bo en haar mishandel als ze niet luistert. Nou dan zal je ook wel niet geloven dat Bo naar mijn mening een ontzettend hoge drive en energie level had, een ongeleid projectiel was die de hele dag op scherp stond en van 0 naar 100 in een flits gaat. Bo liep zich vroeger letterlijk dood als ik haar niet remde. De trainer die mij uiteindelijk het meest heeft geholpen noemde haar letterlijk een kogel 6 jaar geleden. Daarom mocht zij ook niet in de roedel toen. Ik geloof niet dat Ian meer adrenaline maakte dan Bo maar dat zal ik ongetwijfeld verkeerd zien volgens jou. Maar ik zou graag zien op welke tekst(en) en video's jij dat baseer want ik ben blijkbaar te dom om dat in te zien.. Begin alvast maar met deze video wat ik daar verkeerd doe. https://www.youtube.com/watch?v=g4bAEb9yEqo&list=PLxQV0A1X9CDBjOPzCxfD4D--j2vKR68QZ&index=47
Weer duidelijk een reactie dat nergens op slaat en waar ik niet eens één tiende van heb beweert. Ik had het aldoor over Ian. Maar als hij vind dat ik het met Ian destijds niet zo ver had moeten laten komen en dat ik Ian had moeten corrigeren, laat hij wel duidelijk verstaan dat hij daar zelf voorstaander van is en het zelf toepast. En hoe heeft hij Bo in balans gekregen ? Door zeven jaar van de ene naar de andere gedragstherapeut te lopen en de schuld buiten zichzelf te leggen als die hulp niet volstond. En dan maar zeuren over de kwaliteit van die gedragsdeskundigen en het zelf allemaal beter weten. Dan had hij het ook zelf kunnen oplossen.