Je gezicht spreekt boekdelen.   Wat doet het met onze hond ?  

Charlotte Phebe Post

Weten wie je bent, hoe je overkomt en hoe je jezelf beheerst is enorm belangrijk als je een verbintenis aangaat met een jonge pup. Dat klinkt vanzelfsprekend, en lukt als alles op rolletjes loopt. Wanneer je pup echter gedrag ontwikkeld waar je niet vrolijk van wordt, ligt er voor jezelf een extra uitdaging klaar. En dat is proberen je niet te laten meesleuren door een rollercoaster aan emoties. Omdat het als gevoelig persoon niet mijn sterkste kant is om kritiek en onmacht zomaar naast me neer te leggen, was dit onderdeel vaak kunst en vliegwerk. En hoe meer je faalt, des te moeilijker het dan wordt.

Het treft mij enorm dat hier weinig aandacht aan wordt besteed. Mijn ervaring is dat de focus enkel ligt op het aanleren of ombuigen van het ongewenste hondengedrag, en dat de eigenaar vooral het verwijt krijgt dat hij het fout doet. Hoe juist die kritiek ook mag zijn, ze is niet bevorderlijk voor je zelfvertrouwen en haalt je als mens innerlijk uit balans.   Wat je dan uiteraard ook weer uitstraalt op je hond.   In gesprekken met andere hondenbaasjes van probleemhonden komt vaak naar voor dat niet enkel het foute gedrag, maar vooral het gevoel van schaamte, schuldgevoel, onmacht of zelfs frustraties de aanpak van het probleem moeilijk maakt.

Veel hondenscholen en gedragsdeskundige missen op dat vlak de vaardigheden om mensen te motiveren om een mildere, zelfzekere rustige houding aan te nemen.   In plaats daarvan houden ze zich vooral bezig met het foute gedrag van je hond en zijn kritisch wanneer je niet over de handigheid beschikt om er juist op in te spelen.   Wat schiet het op ???     Zij zien ook slechts een momentopnamen van het foute gedrag en het is in een gecreëerde setting makkelijker om hierop correct te reageren.   Ze vergeten dat het hondenbaasje dag in dag uit met het probleem geconfronteerd wordt en daarbij zichzelf ook op de rails dient te houden.  

Ian’s eerste maanden zijn op dat vlak voor mij de hel geweest. Letterlijk !
Zeker omdat ik wist welke invloed mijn eigen stress en emoties hadden op het gedrag van Ian.
Hemel en aarde heb ik verzet om aan mijn eigen zwakheden te werken, en als geen ander weet ik dat dat veel moeilijker was dan het ombuigen van Ian’s gedrag.

Zelfvertrouwen : Van nature is dat niet mijn sterkste kant en dat zal het ook nooit worden.    Maar ook aan je minder goede kanten moet je blijven werken.   Elke verbetering loont !    

De invloed van negatieve gevoelens zoals onmacht, wanhoop en frustraties zijn normaal als problemen lang aanslepen en een training moeizaam verloopt.   Ik moest mijn uiterste best doen om me niet te laten meeslepen door mijn eigen emoties en de negativiteit van anderen.   Ik moest leren om de kritiek naast me neer te leggen en te blijven geloven in mezelf en in de vaardigheden van Ian. Door me te gaan focussen op de fijne kantjes van Ian en de kleine dingen die wel goed gingen, kreeg ik uiteindelijk wel een beter gevoel over mezelf.  Het gaf me ook een betere klik met hem. Ik was trots op mezelf en op hem. En dat gevoel heb je nodig en moet je zien vast te houden.  

Rust : Rust uitstralen terwijl je dat vanbinnen niet bent is zowat het slechtste toneelspel dat je voor je hond kan opvoeren. Maar toneelspelen is beter dan je kalmte te verliezen.   Wie vaak toneel speelt komt ook steeds beter in zijn rol.       Maar om echt rust uit te stralen moet je je bewust worden van je gevoelens en deze reguleren. Wat zoals eerder vernoemt ook goed is voor je zelfvertrouwen. Verder moet je weten hoe je overkomt met je lichaamstaal en je verbale communicatie. Want niet alleen je houding, maar ook hoe je communiceert moet rust uitstralen.

Doorzettingsvermogen Het vergt veel inspanning van jezelf om na meermaals falen, toch telkens weer met volle moed aan de slag te gaan. Ook weer niet mijn sterkste kant. Ik stond vaak op de rand van opgeven. Maar wie opgeeft heeft gelijk verloren, en dan is alle inspanning voor niets geweest.

Geduldig leren zijn : Als je na maanden trainen slecht een kleine verbetering hebt geboekt stelt dat je geduld wel eens op de proef. Maar wie zijn geduld verliest, begeeft zich op glad ijs ten overstaan van andere vaardigheden

Al dat harde ploeteren aan mezelf heeft van mij nog steeds geen perfect hondenbaasje gemaakt. Maar ik heb er wel enorme terreinwinst mee geboekt op allerlei vlakken. Het heeft me een andere kijk gegeven op honden en geleerd hoe gemakzuchtig wij staan ten overstaan van hun gedragsproblemen. Alsof een hond zichzelf, zijn gewoonten en zijn temperament in drie tellen kan veranderen terwijl ze ook nog eens af te rekenen hebben met onze veeleisendheid.    Door ook te werken aan mijn eigen tekortkomingen werd het besef enkel maar groter dat verandering van gedragspatronen een langzaam proces is.   Door te ervaren en te begrijpen werd ik milder voor mezelf en Ian. We hebben het samen moeten klaren en we hebben dat gerealiseerd met dat wat binnen onze mogelijkheden lag.

Soms wordt ik dan wel eens vervelend als ik zie hoe mensen profiteren van het feit dat honden zich makkelijk schikken in hun lot en volgzaam, maar ook lijdzaam in de pas lopen.   De mens stelt zijn prioriteiten en gaat voorbij aan de behoeften en noden van zijn dierbare kameraad.  

Verandering begint wanneer je ophoudt de schuld op een ander af te schuiven en je je bewust wordt van je eigen verantwoordelijkheden.   Het hondenbaasje van de toekomst is een virtuoos in intermenselijke vaardigheden.   Namelijk meer zelfbewustzijn.  

Verander de wereld, begin bij jezelf !