Deze rubriek is ontstaan na een langdurige discussie binnen de groep “sociale honden” beheert door de heer Ronald Ursum die dacht de waarheid in pacht te hebben. Een discussie die begon in 2021 om mij de kwalijke reputatie van het positief trainen duidelijk te maken. Hoe driester hij zich er over uitsprak, hoe kwalijker en narcistischer hij op me overkwam. Het was ongezien. Ik heb dit nog nooit meegemaakt. Dat hij zelfs het verleden van Ian wou herschrijven grenst aan het ongelofelijke...
Uiteraard kon hij al niet geloven dat de opvoeding van een intelligent, werklustig en makkelijk te motiveren hond ook mogelijk is zonder fysieke correcties. Ondanks mijn rampzalige start was mij dit toch gelukt. Wat voor doel heeft iemand om mij jaren later, wanneer het leven van Ian al lang in harmonie verloopt, te overtuigen van het feit dat ik het anders had moeten doen ???
Ik had twee jaar intensief getraind, van koers moeten wijzigen, mijn plan moeten leren trekken en met vallen en opstaan resultaten bereikt om U tegen te zeggen. Iets waar ik oprecht trots op was en wat ik voor geen geld anders had willen doen ! Een ervaring die Ronald van achter zijn computer niet kan vatten en beoordelen. Hij had echter gehoopt dat ik mijn eigen ervaring en kennis in twijfel zou trekken en klakkeloos zijn visie zou aannemen. En welke ervaring en kennis had hij zelf ???
Hij heeft zijn tanden letterlijk stuk gebeten om mij te overtuigen van zijn visie en idealen. Hij wou me doen geloven dat hij achter het gebalanceerd trainen stond. Afgaande op zijn eigen filmpjes (YouTube kanaal) kon ik duidelijk vaststellen dat er in hem absoluut geen gebalanceerd leider schuilt. Ik zou hem eerder klasseren als te toegefelijk en vooral zeer inconsequent. Sommige positieve trainers creëren meer structuur, duidelijkheid en grenzen dan hij ooit zal doen. Hij ziet dingen door de vingers, die hij bij andere veroordeelt.
De man heeft enkel ervaring met powerbreeds en heeft nog nooit een sheltie van dichtbij gezien, laat staan dat hij enig benul heeft van hoe je met zulke fijngevoelige wezens hoort om te gaan. Het ontbrak hem ook duidelijk aan sociale en emotionele vaardigheden en het beheren van een facebookgroep gaf hem macht en versterkte zijn ego. Ondanks de soms boeiende topics, bleef hij overtuigd van zijn eigen ouderwetse visie. Hij kan totaal niet om met de diversiteit van mensen en hun meningen. Iets wat heel wat mensen binnen de groep ondervonden. Ze waren een stuk slimmer dan ik en lieten het dan over zich heen gaan en gingen niet langer in discussie met hem. Wat ik uiteraard ook had kunnen doen.
In eerste instantie dacht ik dat hij het boeiend vond om over gedrag van honden te discussiëren en voor mezelf is het enorm leerzaam om video’s te beoordelen of onderwerpen aan te kaarten. Ik wil mijn kennis verruimen en zaken kunnen open gooien. Dit kan enkel als meningen op een volwassen manier worden vergeleken en besproken. Ik heb heel wat grenzen verlegt door me te verdiepen in onderwerpen waar ik weinig van wist. Zoals de e-collar en het jachtlijntje hoog in de nek. Niet dat ik het zelf zou toepassen, maar ik kijk er toch met andere ogen naar. Dit heb ik te danken aan de kennis van enkele professionele leden binnen (en buiten) de groep, met wie wel normaal, en zonder oordelen kon gecommuniceerd worden.
Al snel was duidelijk dat een andere mening voor Ronald gelijk stond aan een belediging aan zijn adres. Het te persoonlijk opvatten van mijn uitspraken, het voortdurend andere dingen veronderstellen en het onderscheid niet kunnen maken tussen wat hij denkt en wat ik bedoel hebben conversaties voortdurend de verkeerde kant op gestuurd.
Ik weet dat ik tegenover hem uiteindelijk een zeer onvolwassen houding heb aangenomen door die strijd levend te houden. Ik heb min standpunten verdedigt en ruim geargumenteerd. Hele teksblokken vol. Iets wat hij duidelijk niet gewend was en totaal niet mee om kon. Ik zag dit als een goede oefening voor mezelf. Het bewaken van mijn grenzen, mijn normen en mijn waarden. Ondanks de voortdurende kritiek bleef ik in mijn eigen kracht. Al werd ik soms ook wel eens boos of gefrustreerd van met zijn narcistische trekjes om te gaan. Maar opgeven….nooit !
ik ben me er van bewust welk psychologisch proces anti-sociale mensen doormaken als ze niet omkunnen met andermans mening. Ze voelen zich het slachtoffer van je uitspraken en gaan over tot grimmige wraakacties. En zoals ik kon vermoeden, gebeurde ook. Er kwamen wraakacties. Hij zou me laten voelen dat ik geen recht had op een mening die niet rijmde met de zijne. Zijn kritiek was niet langer zuiver en terecht, maar was doorspekt met zijn eigen emotionele beleving. Wat hem was aangedaan, moest ik voelen. De kritiek die ik gaf op het voortdurend corrigeren van een hond kreeg ik dubbel en dik terug. Dus vond hij het piepen en gras eten van Ian (2010 !) een toestand van aangeleerde hulpeloosheid. Zalig. Iedereen was getuigen van Ronald zijn rampzalige ethologische kennis en werd nogmaals bevestigd dat Ronald een wel erg anti sociale eigenschappen op na hield. En dat voor een beheerder van een Facebookgroep !
Alles wat hij zelf zei was voortdurende kritiek op anderen. En zelfs gerespecteerde gebalanceerde trainers moesten opletten wat ze zeiden. En diegene die er een positief gedachtengoed op na hielden, die mochten zelfs niet eens denken. Iedereen werd gedegradeerd tot hielenlikker of gatkruiper. Mensen pasten zich aan.
De manier hoe Martin Gaus door het slijk werd gehaald is met geen pen te beschrijven. Maar dan wel doodleuk met die man bevriend zijn via Facebook.
Nooit heb ik onder stoelen of banken gestoken dat ik een rampzalige start had met Ian, waardoor er in het begin heel wat fout liep. Daar ben ik zeer open en eerlijk over geweest. Des te smeriger wordt het als het achteraf tegen mezelf wordt gebruikt en openlijk in de groep wordt gesmeten. Het was overduidelijk een wanhoopsdaad van zijn kant. Namelijk het niet om kunnen met iemands standvastigheid waardoor hij dit is gaan afstraffen. Afstraffen en corrigeren zijn dus duidelijk echt zijn ding en dit is de enige manier waarop hij denkt controle te krijgen. Over honden en over mensen. Wie niet horen wil, moet voelen ....
Door voortdurend propaganda te voeren voor het fysiek corrigeren en mij te overspoelen met filmpjes waarin er naast het soms zwaar corrigeren weinig anders te zien was, heeft hij een totaal verkeerd en voor mij uiterst negatief beeld van gebalanceerd trainen neergezet.
Het enige onderdeel dat Ronald kent is gewenst gedrag belonen en ongewenst gedrag corrigeren. En in heropvoeding vooral veel, hard en langdurig corrigeren. Dat bewezen de filmpjes van Ron’s Total dog care eb Beckman. En zo tracht hij mensen te overtuigen ???
Uiteraard keek Ronald neer op alles wat ik met Ian heb nagestreefd en door wie ik me liet begeleiden in dat proces. Letterlijk alles werd door het slijk gehaald.
1) mijn wandelstructuur (innerlijke rust tijdens wandeling, waardoor honden het grootste deel van de wandeling in rust gewoon relaxt met je meewandelen. Iets wat honden van nature gaan doen als je ze leert switchen tussen spel en rust. Het voorkomt te hoge opwinding en simuleert connectie en bereikbaarheid. Maar voor Ronald was dit pure mishandeling. Tot ik de wandelstructuur van enkele gebalanceerde trainers onder de loep nam. Dan kan ik met een gerust hart zeggen dat Ian een vrije hond was.
2) Ian zijn zelfredzaamheid : iets waar Ronald niets van begreep, maar wat voor mij staat voor een hoge zelfstandigheid zodat men de hond niet voortdurend moet sturen (lees commanderen). Ondanks alle uitleg heeft hij zelfredzaamheid altijd gezien als mijn manier van opvoeden, gebrek aan leiding en het aan zijn lot over laten van de hond. Voor mij was het een te bereiken doel wat ik voor ogen had en volledig past binnen de capaciteiten en mogelijkheden van Ian.
3) mijn manier van begrenzen : Waar hij ook al totaal niets van begreep. Want begrenzen was niet het zelfde als corrigeren dus niet goed genoeg. Terwijl ook "Nee", "Se Se", "foei" of welk verbaal woord (of geluidje), dienst doet als correctie. Als dat werkt, waarom niet ? Dat het bij hem niet werkt had ik al snel gezien. 50 keer neen, en zijn hond houdt nog voet bij stuk. En gaat hij dan fysiek corrigeren ? Neen. Wat probeert hij me dan eigenlijk duidelijk te maken ? Dat ik dat dan wel had moeten doen ? Ian heeft aan 1 woord genoeg en doet wat ik hem vraag. Met veel plezier, en niet uit angst dat er wat zal zwaaien. Er is duidelijkheid en er is respect en dat is bereikt zonder zwaar fysiek op te treden. Dus neen, ik had Ian niet fysiek moeten corrigeren.
4) Het afkeuren van mijn destijds geraadpleegde gedragsdeskundige ((2010!!!!) die weliswaar geen volledige oplossingen bood maar me wel heeft aangezet om me te verdiepen in Ian’ s problematiek zodat ik zelf vaardig genoeg was om hem in balans te brengen. Dat is me gelukt, zonder dat ik me ooit heb afgevraagd in welk hokje ik dan precies pas. Aangezien Anouk garant staat voor positief werd ik door Ronald al bij voorbaat veroordeeld als onkundig. Dat is nu eenmaal zijn beperkt redenatie vermogen.
5) Kritiek op Martine Verhoeven waarbij ik destijdsde lessen Obedience heb gevolgd.Een oudere dame met een boeiende levensloop en schat aan ervaringen in de hondenbranche. Van dominantietheorie, naar gebalanceerd tot uiterst positief. Ze koos uiteindelijk voor een positieve methode en had een facebookgroep dwangvrij trainen. En aangezien Ronald Obedience een walgelijke sport vindt, was ook zij te min.
6) Mijn gebrek aan kennis, leiding en zelfvertrouwen
Ik heb niet het ego om te zeggen dat dit mijn beste kwaliteiten zijn. Daar kom ik ook openlijk voor uit. Toch zie ik het nut er niet van in dat iemand het om de haverklap herhaalt, terwijl ik op dat vlak echt bergen heb verzet. Maar wie had er dan moeite mee dat mijn zelfvertrouwen niet te ondermijnen was, ik bleef geloven in mezelf en niet ben gaan twijfelen aan mijn eigen ervaring en kennis ???
Het enige dat ik van Ronald heb opgestoken is dat alles wat ik zelf eerst in vertrouwen aan hem verteld heb, achteraf als kritiek tegen mij gebruikt werd. Letterlijk alles ! Eerst hoort hij je helemaal uit, is hij zogezegd behulpzaam en wil hij kennis overdragen en nadien is hij met een groot ego degene die mij moet vertellen wat ik dan zogezegd niet weet. Nog nooit meegemaakt zoiets !
Aangezien Ronald het zo belangrijk vond dat ik zijn visie klakkeloos van hem overnam, heb ik het hier klakkeloos neergeknald onder de rubriek "kritiek". Want al deze kritiek is helaas ook onderdeel van mijn leven met Ian. De vraag die je daarbij kan stellen is of deze werkelijk iets toevoegen aan de opvoeding of mijn relatie met hem. Ian is senior en ik heb meer bereikt wat ik ooit voor mogelijk hield. Ik geniet al jaren van de harmonie die er heerst tussen mij en hem. Welk doel heeft hij dan met al die kritiek ??? Zichzelf opwerpen als een expert en held ?
In veel gevallen heeft kritiek een negatieve weerslag, zelfs al is de kritiek terecht ! Het geeft stress, een negatieve mindset en ondermijnt vaak iemands zelfvertrouwen.
mijn boodschap is dan ook duidelijk. Let altijd op met het advies dat je van anderen krijgt. NIEMAND KAN ACHTER EEN COMPUTERSCHERM JOU HOND BEOORDELEN EN OPVOEDEN. Laat het op zijn minst over aan mensen met normale intermenselijke vaardigheden en kennis van zaken.
Deze rubriek zie ik als een leerzame aanvulling om aan te tonen wat voor onzin en verdeeldheid er nog leeft in de hondenwereld. Ik denk dat iedereen voor zichzelf wel weet wat het juiste is voor zijn hond en bijgevolg ook kiest wat het beste past en niet wat een ander aanbeveelt.