Het zijn de moeilijkste individuen, die de beste leermeester zijn.
Citaat
Als je zelfbewuster in het leven wil staan, heb je aan Ian een geweldige coach ! Wie met Ian wil omgaan moet echt in balans zijn met zichzelf. Je kan niet doen alsof je rustig bent of iets je niet uit evenwicht brengt. Je maakt hem niets wijs en hij neemt het je niet in dank af als er "negatieve" emoties zijn. Met een hond als Ian heb je vaak meer werk met jezelf dan met hem. Maar dat moet je eerst meegemaakt hebben om dat te kunnen begrijpen.
Zijn opvoeding was dan ook voor een stuk zelfontplooiing. Veel shelties spiegelen emoties en vertalen dit in onacceptabel gedrag. Zo ook Ian. Ook ik heb me daarom moeten ontplooien en me dingen eigen moeten maken waar ik in eerste instantie niet zo goed in was. Zijn gedrag zorgde er wel eens voor dat ik innerlijk boos werd of gefrustreerd. Deze negatieve gevoelens dwarsboomde soms letterlijk onze vorderingen en onze onderlinge verbintenis.
Het kost heel wat van je persoonlijke inzet om niet steeds over de onvolmaaktheden van je hond te vallen en de positieve evolutie, hoe klein ook, te blijven zien.
Ik heb vaak mijn facebook gebruikt om vol lof te schrijven over kleine minieme vorderingen die ik met Ian had gemaakt. Het was een handig trucje om mijn eigen morlaal hoog te houden en dat heeft vaak zijn nut bewezen.
Om zelf positief in balans te blijven was het belangrijk dat ik Ian op een andere manier begon te zien. Vol lof zijn over je hem is een positieve bijdrage in het gevoel dat ik dan over hem kreeg. De werkelijkheid zag er op sommige momenten heus niet zo fraai uit zoals ik het me soms wijsmaakte. Maar het hielp me enorm. Je ziet potentieel in mogelijkheden en je wordt creatiever in het streven naar oplossingen. Het gevoel van opgeven maakt dan plaats voor een andere spirit ! Op die manier oefen je je empatisch vermogen waardoor ik mild, begripvol en geduldig tegenover elke moeilijke uitdaging stond.
Meermaals ben ik mezelf tegen gekomen. Wie ik was voor Ian was vaak niet goed genoeg. Hij kon alleen groeien en evolueren als ook ik het beste uit mezelf bleef halen. Ik ben letterlijk uit mijn pijp moeten komen voor hem. Elke dag opnieuw !
Doorzettingsvermogen, geduld, empathie en het reguleren van negatieve gevoelens waren vaardigheden die ik voor mezelf echt moest blijven oefenen. Wat de ene dag vanzelf ging, was de andere dag soms een zware opgave. Het was echt niet altijd eenvoudig en is dat nog steeds niet. Ik ben nu eenmaal gevoelig en emotioneel snel uit balans.
Toch trok Ian me telkens over de streep. Dankzij hem bleef ik aan mezelf werken, zodat ik ten alle tijden aan zijn zijde stond als zijn allerbeste maatje en steunpilaar. Dat ik wel eens gefaald heb, heeft hij me gelukkig altijd vergeven.
Voor mij is hondenopvoeding niet enkel de gunstige ontplooiing van je hond, maar iets dat je als team onderneemt. Mijn ervaring is dat ik vaak meer werk had met mezelf dan met Ian. Was ik zelf uit balans dan was hij dat ook. Zelfkennis en weten wat je overbrengt is in de omgang met je hond vaak een belangrijk onderdeel.
Niets is moeilijker dan een omgeving die kritiek op je levert. En of die kritiek nu terecht is of niet, het haalt je soms letterlijk onderuit, wat op zijn beurt in het nadeel speelt van je hond. Kritiek was vaak een uitdaging voor me. En ik heb er heel wat gekregen ! Daartegenover staat dat je letterlijk op wolken loopt als uiteindelijk je hond alle (en vooral andermans) verwachtingen overtreft. Ik heb veel verbaasde gezichten gezien van mensen die me eerst onderuit hebben gehaald. Ik wil eerlijk toegeven dat ik daar dan wel mijn plezier in had.
Maar vooral heb ik geleerd om mild te zijn. Mild voor mezelf en mild voor Ian. Het was in eerste instantie moeilijk om ruimte te laten voor het onvolmaakte. Ik wou het goed doen en we leven in een tijdsgeest waarin falen taboe is. Ik had een constante druk op mijn schouders en als er wat mis ging voelde dit als een zware domper. Ik moest dingen leren wegwuiven en er op zijn minst niet zo zwaar aan tillen. Dingen leren loslaten en niet blijven hangen in wat gisteren fout liep. Accepteren dat dingen soms gewoon zijn zoals ze zijn en daar vrede mee hebben, ongeacht wat andere er ook van mogen denken. Ja, ik heb het moeten leren.
Gelukkig heeft mijn ervaring met Ian me ook geleerd dat je uit de meest moeilijke en slechtste situatie toch iets moois kan maken. Ook als het leven langs alle kanten tegen zat. (zie rubriek "kracht tijdens ziekte").
Ian is dan ook de beste mentale coach die je je maar kan bedenken.
