In stilte samenwerken in elkaars ritme met een dans die obedience noemt.
Er is iets bijna magisch aan echte samenwerking tussen mens en hond. Niet wanneer de hond gewoon doet wat je zegt, maar hij dit doet omdat hij het graag met je samen doet. Omdat hij zich verbonden voelt. Dat is de ware schoonheid van Obedience zoals ik het heb leren kennen en heb mogen ervaren— niet als een reeks strak aangeleerde commando’s, maar als een dans. Een subtiel spel van wederzijdse aandacht, vertrouwen en afstemming, vrij van dwang en geleid door vreugde.
Wanneer een hond zonder leiband naast je loopt, vol focus en enthousiasme, is dat geen toeval of puur trainingsresultaat. Het is een teken van harmonie. Je voelt het in elke pas: het lichte ritme van zijn poten, het trotse hoofd, de levendige ogen die zoeken naar contact. En jawel, er is absoluut een zekere elegantie in dat lopen, alsof de hond muziek hoort die wij niet horen — en zich daarin moeiteloos beweegt. Iets wat op een zeer natuurlijke manier ontstaat, en verder wordt uitgewerkt door middel van capturing of free chaping.
Ik heb geleerd om geen gehoorzaamheid af te dwingen, maar om gedrag uit te lokken op een speelse manier. Geen druk, geen stemverheffing, geen correctie. Wel uitnodigen, belonen, samen ontdekken. Daardoor ontstaan bewegingen die niet mechanisch aanvoelen, maar levendig.
Een zit is was geen bevel, maar een spel. Niet eens door een gesproken commando maar door subtiel voeten en handgebaren.
Het volgen geen verplichting, maar lopen in het zelfde ritme.
Zo wordt Obedience iets wat verder gaat dan training. Het wordt communicatie in stilte. Een subtiele dialoog waarin lichaamstaal, intentie en energie elkaar ontmoeten. En juist daarin schuilt de schoonheid: in stilte verbonden zijn en toch in dialoog met elkaar.
Dankzij Obedience heb ik ook leren praten met mijn lichaam. Heel subtiel, maar voor Ian overduidelijk. Dat ging hem zelfs beter af dan gesproken commando's.
Als winnen belangrijker wordt dan samen werken…
Toch kent de wereld van Obedience ook een andere kant. De kant die het merendeel van de mensen kennen. Een benadering waarin de hond niet zozeer een partner is, maar een middel tot een doel. Waar gehoorzaamheid wordt afgedwongen door correcties, en waar prestaties zwaarder wegen dan plezier. Alles draait om de perfectie van de oefening, om punten, om winnen — ook als dat ten koste gaat van de hond zelf.
In die wereld wordt een fout afgestraft, geen kans tot leren. Wordt druk opgevoerd in plaats van vertrouwen opgebouwd. En hoewel de resultaten op het eerste gezicht indrukwekkend lijken, is de vraag gerechtvaardigd: waar is de hond in dit geheel gebleven? Waar is zijn stem, zijn initiatief, zijn vreugde?
Er zijn honden die deze vorm van training doorstaan, sommigen presteren zelfs ogenschijnlijk met overtuiging. Maar wie écht kijkt, ziet het verschil. Geen open blik, geen ontspannen lijf, geen samenspel — alleen perfectie onder druk. En dat is een verlies, voor de hond én voor de mens.
De essentie
Obedience is op z’n mooist wanneer het geen strijd is om controle, maar een uitnodiging tot verbinding. Wanneer gehoorzaamheid geen doel op zich is, maar een vorm van afstemmen — op elkaar, en op het moment. Dan is het geen sport meer, maar een taal. Dan dans je samen vol vertrouwen en in elkaars ritme
Wellicht kent Ronald enkel Obedience als harde sport. Ondanks mijn duidelijke uitleg bleef hij star bij zijn visie.
Want Ronald weet het uiteraard altijd beter. Hierbij de gevoerde dialoog.
Ik
Mijn honden zijn heel vrij. Veel vrijer dan destijds met de collies. En ik heb ook Obedience gedaan met Ian. Hij kan echt wel naast me lopen, met zijn gezicht constant op mij gericht, en zijn pootjes zo fier als een paard. Maar zo loop je toch niet over straat ? Dat is voor hem een spelletje.
Ronald
Dat naast lopen en aankijken vind ik vreselijk, schijnt ook slecht voor lichaam te zijn
Ik
Vandaar dat een hond tijdens zijn dagdagelijkse wandelingen niet op die manier hoort te lopen.
Ik heb Ian opgevoed met het idee dat hij gen robot is. Daarom zeg ik ook dat Ian niet uitblinkt in gehoorzaamheid. Obedience is ook totaal geen gehoorzaamheid. Het was voor ons een spel (sport) waarin hij mocht falen. Ik heb gewoon geluk dat hij het graag doet, en daarom ook de meeste dingen gewoon doet als ik ze vraag. Tenzij hij ergens van schrikt, of weet ik veel. Maar dat geldt voor iedere hond.
Dus ik denk dat er een misverstand is tussen wat voor sommige Obedience hoort te zijn, en wat sommige er van maken
Er zijn twee soorten mensen die Obedience doen. Die volgens de dominatietheorie, en die volgens positief trainen. En ik zal het er dan zelf nog maar eens bij zeggen dat ik totaal niet denk dat jij traint volgens de dominantietheorie. Daar was inmiddels wel al lang uitgeklaard.
Dus ja…een hond kan komen als je hem dat 1 keer vraagt, en hij kan dat zelfs graag doen.
Ronald
Pure dierenmishandeling meer heb ik er niet over te zeggen. Walgelijk. Ik snap niet dat jij dat aan mij vraag maar het is wel heel veelzeggend over hoe jij over mij denk.
Wat video betreft, een hond die zo'n focus heeft is niet normaal. Zijn houding daarbij is ontzettend slecht voor zijn lichaam. Hij heeft er totaal geen plezier in. Dit is een slaaf. En ik heb niet verder gekeken naar de video dus als ik wat interessants gemist heb hoor ik graag wat en bij welk tijdstip want ik ga echt die video niet helemaal kijken,
Ik
Over de video, dat het slecht is voor het lichaam…. Elke hondensport is slecht voor het lichaam als je er mee overdrijft, en er zijn altijd mensen die hun honden op dat vlak uitbuiten. Het gaat dan niet meer om de sport maar om de prestatie.
Die focus is normaal, en die ontstaat automatisch vanuit een aandachtsoefening. Het is uiteraard niet de bedoeling dat je de hond op zo een manier uitlaat. Ik deed dit hooguit enkele minuten op een trainingsveld. Je ziet zulke houding ook vaak terug bij doggydance.
Ronald
Waarom denk jij dat ik het niet snap. Waarom het een slaaf is is omdat hij moet focussen en moet als een magneet volgen en hij doet dat alleen maar omdat het moet dat is een slaaf / dierenmishandeling. Bij honden die levensgevaarlijk zijn val je over de kleinste correctie. Hier wordt voor de lol een herder moedwillig zijn nek de vernieling ingewerkt en jij vind het amper een probleem. Maar Ronald die Bo even aan de halsband de auto inleid wordt meteen afgezeken. Heb jij je wel afgevraagd wat er met die herder gebeurt is om hem zover te krijgen. Waarom doet die herder iets uit zichzelf wat hij niet wil doen denk jij?