Zelfredzaamheid – de kracht van de stille connectie en zelfstandigheid

Voor mij is zelfredzaamheid bij een hond iets heel moois. Het is geen trucje of een houding van trek je plan.  Het is ook absoluut geen lijstje commando’s die netjes worden uitgevoerd, maar een diepere manier van samenleven. Het betekent dat een hond, eenmaal volwassen, stevig op zijn poten staat en de wereld aankan.   De hond heeft in zijn groei naar volwassenheid betekend geleerd zijn omgeving te negeren of er op een gepaste manier op te gaan reageren, zonder dat hij hiervoor nog een commando voor dient te krijgen.   Wellicht lukt dit niet bij elk ras 🤔.    Maar een herdershond wil niets liever.   Die hebben absoluut nood aan zulke zelfstandigheid.    Het is diep en diep triest als je met een volwassen herdershond op stap gaat, terwijl je voortdurend moet zeggen wat hij moet of wat je van hem verwacht.   Zelfredzaamheid is dat een hond uit zichzelf weet hoe hij zich dient te gedragen in uitdagende situaties.    Een hond die zelfredzaam is leest zijn omgeving en maakt daarin verstandige (en juiste) keuzes.   Niet omdat hij daar dan de opdracht voor krijgt, maar omdat hij zelf weet en begrijpt wat er van hem wordt verlangt.  

Honden worden zo niet geboren en het wordt uiteraard ook niet automatisch van ze verwacht.  Daar werk je naartoe.   Dat bereik je enkel als je de pure gedragstraining sterk aanvult met het motiveren van keuzes en stimuleren van het eigen denkvermogen.  Er ontstaan meer zelfvertrouwen bij de hond en het verstevigt de harmonie onderling.   

Dan wordt de band zo sterk, de afstemming zo subtiel, dat woorden bijna overbodig worden. Je voelt elkaar aan. Je deelt een blik, een kleine beweging – en dat is genoeg. Geen harde bevelen, geen overbodige ruis. Alleen stilte. Vertrouwen. Begrip.

Maar Ronald weet beter !  Zelfredzaamheid is je hond aan zijn lot overlaten.  Een hond hoor je aan het lijntje te houden.  Als een kind die aan het handje loopt.  Omdat je als ouder geloofd dat je kind zonder je hulp in zijn ongeluk loopt.   Je houdt het dom, en je geniet vanuit je ego dat jij de held bent van je kind.   Als het faalt.. moet je gewoon wat strenger zijn.   Zo ook moet je leider zijn van je hond.   Want wangedrag is volgens hem het gevolg van slecht leiderschap. Dan moet je vooral ook laten VOELEN wie de plak zwaait.    Dat in de jaren 2020 de intelligentie van honden nog steeds wordt beknot, en die van de mensheid nog steeds in de jaren 80 is blijven steken, noem ik pas zorgwekkend !