kritiek op Martine verhoeven
Wie was Martine Verhoeven ?
Ze was de drijvende kracht achter Dog’s Dream, een hondenschool in Wachtebeke die zich richtte op Obedience, puppytraining, verantwoordelijke hondenbaas en gedragstherapie. Ze was een pionier in de provincie Antwerpen als het ging om beloningsgericht trainen, wat ze ook wel “Hands‑Off trainen” noemde. Ze benadrukte dat honden los mochten blijven en zonder slipketting konden werken—“de hond moet het graag doen” was haar motto. In de jaren ’80 begon Martine met paarden- en hondentraining, maar echt intensief hondensport vond later plaats. Ze werd sterk beïnvloed door bekende trainers die zij leerde kennen via opleidingen sinds het eind van die periode :
- Ze volgde talrijke opleidingen bij namen zoals John Rogerson, John Higgins, Ian Dunbar, Henk De Clercq, en Ann Northfield (voor doggy dance jury).
- Ook behaalde ze certificaten zoals instructeur obedience, gedragsanalyse, therapeut, treibball-instructeur, enzovoort.
- Martine gaf doggy dance-lessen en was zelfs opgeleid als jury via Ann Northfield.
Deelname aan wedstijden & Crufts
- Engelse obedience was een hartstocht van haar: een hondvriendelijke sport met hoge eisen, waarin ze sterk geloofde. Martine bouwde een succesvolle carrière op met haar ongecoupeerde Dobermann, die in 2010:
- Deel uitmaakte van het Belgische team op de Obedience World Cup.
- De 2e beste Belgische hond werd, uit alle nationaliteiten. Ze behaalde de 15e plaats op 36 deelnemers
Het was mij een eer en genoeg les te mogen krijgen van haar. Ze noemde Ian een voorbeeldig hondje die sterk gefocust is op mij en graag met mij werkt. Een mooi compliment !
Maar Ronald weet beter.
Hij had kritiek op de sport, en op haar ! Het gesprek kwam op haar toen hij eerst zelf een filmpje had getoond van een trainer waar hij letterlijk fan van is. Beckman. Iemand die ooit dolfijnen of orka's trainde. Ja, dan ken je iets van honden ! Het is een kerel waar ik niets van moet. Hij corrigeert voortdurend en iets anders laat hij niet zien. En Ronald zijn principe is eenvoudig. Ik kritiek, hij ook kritiek.
Blauwe tekst zijn zijn reacties :
Ik
Ik denk dat je moet starten bij de hond en zijn probleem, en van daaruit werken aan een oplossing.
De enige manier dat een hond iets kan duidelijk maken is met zijn lichaamstaal. Die moet je leren lezen om je hond te begrijpen. Je moet daar niet willen over gaan en hem het zwijgen opleggen door hem tot volgzaamheid te dwingen.
De kunst is juist die volgzaamheid te bereiken, doordat de hond innerlijk in balans hebt gekregen. Dat je zijn probleem hebt opgelost zodat hij vol zelfvertrouwen , zelfbeheerst en gelukkig in het leven staat.
Tot hier toe kan ik niet echt namen noemen van gedragsdeskundige die daar aan voldoen. Ik kende wel zo iemand, en dat was diegene waarvan Ian Obedience lessen kreeg. Maar dat was absoluut niet iemand die over heel de wereld bekend was.
Ronald
Dus jouw trainer was zo goed dat hij ook wolven, orka's etc kon trainen en honderden honden van de dood heeft gered. ik zeghonderden maar waarschijnlijk zijn het duizenden honden. Dus de DT is gebaseerd op rangorde. Ok wat is daar mis mee rangorde? Kan een groep functioneren als iedereen doet wat hij zelf wil?
Ik
Is een hondentrainer goed als hij orka’s kan trainen ? Dat is een ander diersoort.
Er is natuurlijk wel een soort hiërarchie, maar het is niet zo dat je hond niet op de bank mag en als laatste moet eten. Dat werd vroeger zo gezegd en o wee als je die regels overtrad.
Uiteraard moet er ook bepaalde regels zijn, zodat honden zich fatsoenlijk gedragen.
Maar dat betekend niet dat die regeltjes er dan moeten worden ingeramd.
Die mevrouw die Obedience lessen gaf, kwam niet op tv, had geen website en dus ook geen duizenden volgers. Het aantal honden dat ze dan geholpen heeft kan nooit in verhouding zijn dan deze man. Maar dat is voor mij dan weer niet de definitie van een goede deskundige.
Ronald
Wat is het verschil tussen trainen volgens de DT en gebalanceerd trainen? Begin daar eens mee. En als die vrouw zo goed was in probleemgedrag waarom gaf ze dan obedience lessen. Dat is ongeveer net zo achterlijk als de beste hersenchirurg van Belgie voor huisarts gaat spelen omdat dat lekker makkelijk geld verdienen is terwijl patienten overlijden omdat er tekort hersenchirurgen zijn. Ik heb voor dat soort gasten geen goed woord over, spijt mij zeer.
Ik
Dat verschil tussen DT en gebalanceerd trainen, dat beeld krijg ik gewoon niet helder. Je hebt me dat al in het lang en in het breed uitgelegd, en als ik het je hoor vertellen (of zie schrijven) dan denk ik dat ik het min of meer begrijp, tot je dan een filmpje toont zoals dat van deze Australische herder, waarvan ik dan het gevoel krijg dat het geen belang heeft wat er in een hond omgaat, en dat de hond maar moet voelen hoe het moet.
Alles wat ik tracht te begrijpen is waarom je achter de trainingsmethode staat van deze Australische herder, omdat het voor mij zoveel afwijkt van datgene wat je me in al die maanden hebt uitgelegd.
Ik heb ook bitter weinig aan een antwoord dat dit de beste trainer is, en dat ik daarom zijn manier van werken dus niet in twijfel moet trekken.
Wat heb ik aan het feit dat deze man een goede trainer is ? Ik zie dingen gebeuren waar ik me vragen bij te stel. En omdat deze man meer weet dan ik (terecht) mag en kan ik me dus geen vragen stellen ?
Dat doe ik dus juist wel. Ik ben geen schaap in een kudde die alles klakkeloos aanneemt. Ook niet van iemand die het beter weet dan ik.
Voor mij is dingen in vraag stellen juist de weg om goed te kunnen leren, kennis op te doen en te begrijpen.
Die hele pagina wat je me gedeeld had over dominatietheorie bevat zowat de hele geschiedenis, rijkelijk aangevuld met de namen van wetenschappers die het of hebben verknoeit of dachten het licht te hebben gezien.
Maar daardoor heb ik geen antwoord op de vraag waarom deze hond, die duidelijk vol stress zit en zelfs tekenen van angst vertoont, wordt aangepakt op een manier waarvan duidelijk is te zien dat hij dat nauwelijks aankan.
Ik kan moeilijk accepteren dat gebalanceerd trainen, trainen is met de gedachte dat de hond uiteindelijk wel zal bijdraaien als hij eenmaal in de pas loopt. Dat is zo primitief.
Daarom vind ik het belangrijk om pro en contra van een bepaalde trainingsmethode tegen elkaar te leggen en daar zelf mijn eigen visie rond te vormen. Dat is dan ook meteen de reden waarom ik Ian niet enkel heb begeleid met de klicker en koekjes.
Ik heb Ian’s emotionele welzijn vooropgesteld bij elke stap die ik met hem heb afgelegd zodra ik met gedragsdeskundige ben gestopt. En nog steeds moet ik aanhoren dat dat nooit kan en zal werken. Maar de bewijzen liegen er niet om !
Het enige wat ik kan laten zien is dat wanneer je opvoeding begint met het in balans brengen van de neurotransmitters (serotonine, adrenaline, en al die andere chemische stoffen in de hersenen die gedrag extra kracht bij zetten) je een heel andere hond krijgt, die je makkelijk dingen kan leren. Zelfs zo makkelijk dat je niet eens constant moet gaan begrenzen of corrigeren. Zelfs zo makkelijk dat je ook zonder lijn een hond kan sturen, zelfs vanop grote afstand.
Maar dat van die neurotransmitters….dat ruikt te veel naar wetenschap. En wetenschap is onzin.
God ja, dat is toch ook maar gewoon een mening ?
Al vergeet je wel degelijk dat ik met dat wat ergens uit de wetenschap komt, ik daar wel mijn eigen ding mee gedaan heb, en niet klakkeloos overgenomen heb wat andere gedragsdeskundige daar mee doen.
Of ze nu positief trainen, gebalanceerd of volgens DT, geen enkele kan buiten de lijntjes kijken van wat ze zelf al jaren doen. En dat ontbreekt er voor mij aan aan al die gedragsdeskundige.
Ook dat heb ik je al in het lang en het breed willen uitleggen. Dat ik geen voorstander ben van “een methode”. Je vertrekt vanuit de problematiek van de hond en je bekijkt per hond hoe je die het beste aanpakt. Met het welzijn van de hond voorop.
Kun jij eigenlijk wel benoemen onder welke categorie mijn training valt ? Ik heb zelfbelonend prooigedrag nooit genegeerd. Maar ik heb deze ook nooit door middel van opgelegde volgzaamheid en correcties aangepakt. Daarnaast koos ik er ook voor om Ian los van de lijn te trainen. En als mensen horen van trainen zonder echt verbonden te zijn met je hond door een leiband, een halti, of elk ander hulpmiddel, dan is het alsof je iets mysterieus vertelt dat veel weg heeft van een God die over water loopt, terwijl dat iets is dat eigenlijk niet kan.
Tja…dat heb ik dan toch maar mooi gedaan 😉. Ondanks dat het iedereen onmogelijk leek.
Het is niet fout om een andere mening te hebben over iets.
Ik tracht zo goed mogelijk mijn respect te bewaren, ook voor trainers wiens gedachtengoed niet bij de mijne passen. Als je weet dat ik al verschillende filmpjes van deze trainer heb bekeken, om toch maar iets te trachten begrijpen, dan denk ik dat dat een totaal andere houding is dan zomaar mijn mening te geven terwijl ik grote stukken van filmpjes zou doorspoelen en dan oordeel dat die man er niets van bakt. Ik doe moeite om te begrijpen en dat is volgens mij een zeer respectvolle houding. Neemt niet weg dat ik daarnaast nog altijd vrij ben om een eigen mening te vormen.
Niet om je boos te maken of de betweter uit te hangen, maar gewoon omdat dit mijn persoonlijkheid is, en dat ik gewoon heel jong geleerd heb om mijn oren niet te laten hangen aan het oordeel van anderen.
Er is maar 1 manier om dom te worden of het te blijven, en dat is stoppen met je vragen te stellen en klakkeloos overnemen wat men je voor je voeten schuift. Ik ben dan ook geen voorstander om fan te zijn van iemand of iets. Het meest gevaarlijke van de mensheid is een fanatiek geloof in iets of iemand. De geschiedenis kent hiervan genoeg voorbeelden.
Dus neen…ik heb niet genoeg aan de stelling dat iemand wordt aanzien als de beste trainer. Dat is dezelfde stelling dat ik dom ben. Het is een mening., maar niet perse de waarheid.
Ik heb dezelfde houding aangenomen tegenover de problematiek van Ian. Ik heb een eigen plan uitgewerkt die niet te klasseren valt onder de theorie die door zoveel andere al eens werd bedacht.
Je weet weinig van Martine Verhoeven. Ze was niet enkel bezig met Obedience. Ze had een eigen hondenschool. Het was haar betrachting om gedragsproblemen te voorkomen. Mensen leren hoe ze met hun pup moesten omgaan, zodat er geen problemen ontstonden. Het onheil voorkomen, in plaats van de schade achteraf herstellen. Dit is minstens even belangrijk ! Er zijn in België weinig goede hondenscholen. Ze wou op dat vlak verschil maken. Is dat dan zo een verkeerde keuze ? Er zouden geen gedragsdeskundige moeten zijn, als mensen wisten hoe het wel moest. In België is er een grote nood aan goeie hondenscholen, dus stampte zij er eentje uit de grond waar op een andere manier werd lesgegeven dan hoe het er in de meeste hondenscholen aan toe gaat.
Martine Verhoeven was al in de zeventig. Niet bepaald de leeftijd om een hele praktijk te gaan oprichten om hondenproblemen te gaan oplossen. Maar ze bood wel hulp aan hondenbaasjes als die naar haar werden doorverwezen. Martine Verhoeven is enkele jaren geleden overleden. Anders had ik nog steeds les van haar.
Dus je opmerking over haar was toch wel een beetje bot.