Niets is erger dan een hond die geen vertrouwen heeft in andere honden.   Helaas heb je als baasje niet alles of iedereen in de hand.    Door scha en schande heb ik geleerd dat de uitspraak “hij doet niets” vaak het tegenovergestelde betekend.

Ian was nog volop in zijn puberteit toen een Duitse herder hem hardhandig bij de lurven nam.    Eigenlijk had ik het moeten zien aankomen.   Of eerlijk gezegd mijn buikgevoel wist dat er iets niet juist was met de herder en zijn begeleider.   Ian zijn gedrag sprak boekdelen.   

Net na de uitspraak “hij doet niets hoor” was de herdershond plat op de grond gaan liggen.    Niet op commando van diens eigenaar, maar uit zichzelf.   Ik vond het raar.  Ian ook, want die ging gewoon dicht achter me lopen.    Toen ik ter hoogte was van zijn baasje, sprong de herder recht en stoof op Ian af.   Het gekrijs van Ian zal ik nooit vergeten.    

Gelukkig had de eigenaar meteen de reflex om zijn hond van de mijne te halen, en ik heb Ian zo snel ik kon opgepakt en verder gegaan.   Buiten dat zijn vacht nat was, had hij geen enkel schrammetje.   De schrammetjes zaten echter op zijn ziel.    

Dit was voor mij en hem het begin van een helse periode.   Vooral omdat het herstellen van Ian’s zelfvertrouwen werd verstoord door dat beruchte duo.    Deze man nam het me namelijk kwalijk dat ik hem vanaf dan altijd ontweek als ik hem zag aankomen.     Als ik afstand nam, ging hij met opzet op me af.     Had ik Ian zover dat hij alle aandacht voor me had, deed hij er alles aan om die aandacht te verstoren.      Een stressvolle situatie voor mezelf en uiteraard ook voor Ian.    

En de incidenten met andere honden bleven helaas niet uit.   Ian lokte bij andere vaak prooigedrag uit.    Hij nam altijd de vlucht, en dan liepen de andere honden hem natuurlijk achterna, tot ze hem hadden.   Andere eigenaars zagen dit als spel, maar ik zag aan Ian dat zijn sociaal gedrag er niet op vooruit ging.     En dan heb je nog de verantwoordelijke hondenbezitters die hun hond in de tuin zetten, zonder er zeker van te zijn of de tuin wel afgesloten en of er mogelijk was om uit die tuin te ontsnappen. 

Tot twee maal toe is Ian al eens gegrepen geweest door een hond die plots de poort uit liep.   

Ian ontpopte zich op heel korte termijn dus tot de meest asociale hond van de omgeving.   Zag hij honden in de verte, dan liep hij er luid blaffend op toe. Puur stoerdoenerij, want vanbinnen was hij bang.      Was hij aangelijnd, dan liet hij zijn meest macho kantje zien om andere honden toch maar af te schrikken.

Er is geen moeilijker probleem dan dit, en je hebt er echt geruime tijd je werk mee.  Ian is tot op vandaag nog steeds een beetje wantrouwig tegenover andere honden.   1 hond springt er bovenuit en dat is een hond bij ons in de straat, die ooit uit de tuin is ontsnapt en Ian aanviel.    Ik moet die tuin dagelijks voorbij.    

Voor ontmoetingen met andere honden op andere plekken gaat het met Ian inmiddels al heel goed.    Al blijf ik enorm kieskeurig in de ontmoetingen met andere honden.     Wie ik niet vertrouw, ga ik uit de weg.     Vaak mensen wiens hond los loopt, en waar duidelijk van blijkt dat ze niet luisteren.    Dat merk je vlug.    Je hoort al van ver als iemand 20 keer op zijn hond moet roepen.   Dan denk ik er het mijne van en loop de andere kant op.  

Doordat ik met Ian een goede band heb opgebouwd was het eigenlijk ook makkelijk om hem te leren bij me te blijven als hij in de verte andere honden zag.   Hij loopt niet meer op ze af.    Als hij zelf is aangelijnd, heeft hij steeds nog de nodige ruimte nodig en dat hangt dan weer af van welke hond hij moet passeren.   Het hangt ook af van hoe de baas op zijn eigen hond reageert.    Ian vindt het gedrag van bazen soms veel stresserender dan de honden zelf.     Als hij hoort roepen en er ook constant dingen gezegd worden om hun hond kalm te houden, weet Ian dat er een hopeloos duo aan komt die hij niet kan vertrouwen.  

Ian vindt andere honden nu wel ok, maar enkel als deze rustig zijn en zijn grenzen respecteren. 

Wat heb ik allemaal ondernomen om het sociale gedrag van Ian weer op te krikken  ?

 - In noodsituaties gebruikte ik dezelfde tactiek als die ik heb toegepast met het blaffen op auto's.   Dat betekend dat ik  ontmoetingen met honden vermeed of er voor zorgde dat er altijd voldoende afstand was.    Dan begon ik te oefenen op aandacht met de kijkoefening, en dreef de prikkels (dus het zien van honden op een afstand die hij aankon) en leerde hem zo aandacht voor me te hebben.    Aandacht die dan alleen gevraagd werd nog voor Ian zelf begon te fixeren.   Want als een hond gaat fixeren, ben je te laat.     Op deze manier kon ik de afstand ook verminderen.   Als ik denk dat me iets me niet zal lukken, dan vermijd ik de confrontatie.    

-Ik vermijd onprettige situaties voor Ian.   Het zien van andere honden moet voor hem een positieve ervaring zijn.   Enkel zo kan hij leren ze weer te vertrouwen.    Komt er een hond op ons afgestormd dan til ik Ian op waardoor ik vermijd dat die hond de grenzen van Ian overschrijdt.    Let op, dit kan je enkel doen, nog voor je hond angst ervaart of zelf al aan het fixeren is.   Je moet dat voor zijn.    Dat betekend dan ook dat als je gaat wandelen met je hond, je altijd oog moet hebben voor je omgeving en daarop leert anticiperen.  

-Ik zorg voor prettige ervaringen met andere honden.   Ian kan perfect samen wandelen met andere honden die hem in zijn waarde laten en zijn persoonlijke zone respecteren.      Soms kan ik zelf al aan de hond zien of hij welgemanierd is of niet.     Zijn ze ongemanierd, dan ontwijk ik ze.

-Enkele jaren terug heb ik een workshop gevolgd om uitvallen naar andere honden te vermijden.    Maar echte kant en klare oplossingen zijn daar niet uit de bus gekomen.  

-De hond in de straat waar ik voorbij moet als ik naar de polders ga heb ik op een eigen uitgevonden manier aangepakt.   De overkant van de straat was voor Ian nog te kort bij om deze hond te passeren.   Omdat het me opviel dat Ian in de fietsmand geen moeite had om er voorbij te rijden, heb ik een hele tijd de fiets gebruikt om deze hond te passeren.    Ondertussen is het voor Ian ok dat ik aan de overkant van de straat loop.  Hij valt nu zelf niet meer uit, ook al valt die  andere hond zelf wel nog naar hem uit.  

-Ik ben redelijk tevreden over hoe het nu met Ian gaat.   Dat hij zelf niet meer het initiatief neemt om andere honden te gaan lastig vallen maakt het voor mij makkelijker, en zolang andere honden niet op ons af gekomen gerend gaat het eigenlijk ook wel goed.    Ik ontmoet genoeg hondenbaasjes wiens hond rustig is en waar Ian geen naar gevoel bij heeft.

- Helaas heb ik in het begin enorm veel fouten gemaakt met het juist inschatten van situaties.   Hieronder enkele voorbeelden van situaties die mis lopen, die ik wel had kunnen vermijden.