Je gezicht spreekt boekdelen. Wat doet het met onze hond ?
Charlotte Phebe Post
Weten wie je bent, hoe je overkomt en hoe je jezelf beheerst is enorm belangrijk als je een verbintenis aangaat met een jonge pup. Dat klinkt vanzelfsprekend, en lukt als alles op rolletjes loopt. Wanneer je pup echter gedrag ontwikkeld waar je niet vrolijk van wordt, ligt er voor jezelf een extra uitdaging klaar. En dat is proberen je niet te laten meesleuren door een rollercoaster aan emoties. Omdat het als gevoelig persoon niet mijn sterkste kant is om kritiek en onmacht zomaar naast me neer te leggen, was dit onderdeel vaak kunst en vliegwerk. En hoe meer je faalt, des te moeilijker het dan wordt.
Het treft mij enorm dat hier weinig aandacht aan wordt besteed. Mijn ervaring is dat de focus enkel ligt op het aanleren of ombuigen van het ongewenste gedrag, en dat de eigenaar vooral het verwijt krijgt dat hij het fout doet. Hoe juist die kritiek ook mag zijn, ze is niet bevorderlijk voor je zelfvertrouwen en innerlijke rust. In gesprekken met andere hondenbaasjes van probleemhonden komt vaak naar voor dat niet enkel het foute gedrag, maar vooral het gevoel van schaamte, schuldgevoel en onmacht de aanpak van het probleem zo moeilijk maakt.
Veel hondenscholen en gedragsdeskundige missen op dat vlak de vaardigheden om mensen te motiveren en te bemoedigen en mild te zijn. In plaats daarvan houden ze zich vooral bezig met het foute gedrag van je hond en zijn kritisch wanneer je niet over de handigheid beschikt om op een juiste manier op die problemen in te spelen. Zij zien slechts een momentopnamen van het foute gedrag en het is voor hen dan makkelijk om te weten hoe het moet. Ze vergeten dat het hondenbaasje dag in dag uit met het probleem geconfronteerd wordt en daarbij zichzelf ook op de rails dient te houden.
Ian’s eerste maanden zijn op dat vlak voor mij de hel geweest. Letterlijk !
Zeker omdat ik wist welke invloed mijn eigen stress en emoties hadden op het gedrag van Ian.
Hemel en aarde heb ik verzet om mezelf in mijn eigen zwakheden te versterken, en als geen ander weet ik dat dat veel moeilijker was dan het ombuigen van Ian’s gedrag.
Zelfvertrouwen : Van nature is dat niet mijn sterkste kant en dat zal het ook nooit worden. Helaas breng je je gebrek aan zelfvertrouwen over op je hond. En hoe moet hij met zijn problemen leren omgaan als hij ziet hoe je zelf vol twijfels zit ? Hij kan niet op je rekenen terwijl hij je kei hard nodig heeft.
De invloed van negatieve gevoelens zoals onmacht, wanhoop en frustraties deed me nog veel zwakker in mijn schoenen staan. Ik moest leren om de kritiek naast me neer te leggen en te blijven geloven in mezelf en in de vaardigheden van Ian. Door me te gaan focussen op de fijne kantjes van Ian en de kleine dingen die wel goed gingen, kreeg ik uiteindelijk wel een beter gevoel over mezelf. Ook toen ik met Ian aan de slag ging om hem bepaalde trucjes te leren, wat eigenlijk op zeer korte tijd goed lukte, kreeg mijn zelfvertrouwen een stevige boost. Het gaf me ook een betere klik met hem. Ik was trots op mezelf en op hem. Zulke gevoelens zijn een must om de negatieve gevoelens naast je te leggen. Uiteraard had ik wel eens mijn slechte dagen en heb ik nog vaak getwijfeld aan mezelf. Ik was wel uit het zwarte gat van negativiteit.
Rust : Rust uitstralen terwijl je dat vanbinnen niet bent is zowat het slechtste toneelspel dat je voor je hond kan opvoeren. Een hond is zo gevoelig voor je energie en uitstraling dat hij daar niet intrapt. Toch heb ik het soms gewoon zo geoefend door te doen alsof, en dat was nog altijd beter dan mijn kalmte te verliezen. Maar om echt rust uit te stralen moet je je bewust worden van je gevoelens en deze reguleren. Wat zoals eerder vernoemt ook goed is voor je zelfvertrouwen. Verder moet je weten hoe je overkomt met je lichaamstaal en je verbale communicatie. Want niet alleen je houding, maar ook hoe je communiceert moet rust uitstralen.
Doorzettingsvermogen Het vergt veel inspanning van jezelf om na meermaals falen, toch telkens weer met volle moed aan de slag te gaan. Ook weer niet mijn sterkste kant. Ik stond vaak op de rand van opgeven. Maar wie opgeeft heeft gelijk verloren, en dan is alle inspanning voor niets geweest.
Geduldig leren zijn : Als je na maanden trainen slecht een kleine verbetering hebt geboekt stelt dat je geduld wel eens op de proef. Maar wie zijn geduld verliest, begeeft zich op glad ijs ten overstaan van andere vaardigheden
Al dat harde ploeteren aan mezelf heeft van mij nog steeds geen perfect hondenbaasje gemaakt. Maar ik heb er wel enorme terreinwinst mee geboekt op allerlei vlakken. Het heeft me een andere kijk gegeven op honden en geleerd hoe gemakzuchtig wij staan ten overstaan van hun gedragsproblemen. Alsof een hond zichzelf, zijn gewoonten en zijn temperament in drie tellen kan veranderen terwijl ze ook nog eens af te rekenen hebben met onze veeleisendheid. Door aan mezelf te proberen werken, met slechts miniem resultaat ben ik milder geworden. Milder voor mezelf en milder voor Ian. We hebben het samen moeten klaren en we hebben dat gerealiseerd met dat wat binnen onze mogelijkheden lag.
Soms wordt ik dan wel eens vervelend als ik zie hoe mensen profiteren van het feit dat honden zich makkelijk schikken in hun lot en volgzaam, maar ook lijdzaam in de pas lopen. Gewoon omdat het nu eenmaal de norm is dat honden geen last veroorzaken. Als je eenmaal hebt beseft wat voor last je zelf betekend voor je hond en in welke lastige parket je hem soms brengt door je eigen toedoen, dan kun je niet anders dan toegeven dat je soms meer werk hebt aan jezelf dan aan het trainen van je hond. En zodra je jezelf veranderd, veranderd je hond ook !