Zalige wandeling met Ian gemaakt en lekker uitgewaaid. En wat ben ik trots op hem want hij heeft laten zien dat hij ook af kan blijven liggen als ik uit zijn gezichtsveld verdwijn. Hij had nochtans de keuze om een puppy en een andere hond te gaan begroeten. Dat hij er voor gekozen heeft om toch te blijven liggen terwijl ik hem zelf niet in de gaten kon houden is toch wel een klein mirakeltje. Stilaan leer ik hem te vertrouwen en los te laten. Iets wat heel moeilijk is voor mij ! hij is nu eenmaal een hondje dat graag zijn zin doet en dat zal altijd zo blijven. Maar die kleine mirakels doen mijn zelfvertrouwen wel weer groeien.

Vanmorgen behoorlijk geschrokken. Enkel Bowie kwam me begroeten en Ian was niet te zien. Dat is niet van zijn gewoonte dus ik dacht al dat er iets heel ergs aan de hand was. Maar hij lag ook niet in één van de nestjes en ook op zijn lievelingsplekje lag hij niet. Toen ik de deur naar de garage opende kwam hij te voorschijn. De arme duts had de hele nacht in de garage doorgebracht, zonder dat we er erg in hadden. Gelukkig staat de fietskar er en daar heeft hij dan toch lekker knus kunnen slapen. Raar dat hij niet heeft gejankt of geblaft. Hij kan soms zo stil zijn als hij achter je loopt. Misschien vond hij het niet eens erg om het nachtje door te brengen in de fietskar ? Maar het was toch efkes schrikken dat hij er 's morgens niet was.

Vijf jaar geleden werd Ian geboren in Nederland en de fokker gaf hem een hele passende naam.Moddey Cloh Bi a Challenger. Een naam die hem op het lijf geschreven is.Moddey Cloh betekend "Boerderijhondje"Bi geeft betekenis aan de bijzondere kleur die hij heeft, Bi Black.A Challenger staat voor de uitdaging die hij zal worden in mijn leven. En dat mag je echt wel letterlijk nemen !Het is een hele belangrijke en leerzame uitdaging voor me geweest om dit kleine boerderijhondje te geven wat hij nodig had, en hem gelukkig te laten zijn als gewone huishond. Het is dan ook mijn trots om nu te kunnen zeggen dat we daar, met vallen en opstaan, goed in zijn geslaagd. Dit was nooit mogelijk geweest zonder de steun en het vertrouwen van Geraldine Jansen De Muijnck. Zij koos Ian uit voor mij als het ideale hondje voor ons en bleef in ons geloven en steunen op moeilijke momenten. Anouck Covents van Dogdays leerde me trainigstechnieken om het drijf- en werkinstinct van Ian te begrijpen en te sturen. Ook het overmatig blaffen was een stevig werkpunt en uitdaging. Sharon en Willem van Free Spirit Dogs leerde me over T.Touch en homeopathie. Dankzij hen kon ik het concentratievermogen en het zelfbewustzijn van Ian verbeteren. Dankzij hun steun was het mogelijk om op een zelfstandige manier met Ian te werken en te trainen. De meest boeiende en leerzame periode in mijn leven. Met trots kan ik meedelen dat Ian en ik bereikt hebben, wat in het begin niet meteen een haalbaar doel leek. Een rustige gehoorzamen hond waarmee het zalig wandelen is. Het is mooi te kunnen zeggen wat ik Ian heb kunnen leren. Nog mooier is het wat hij die afgelopen jaren voor mij heeft betekend. En dat is meer dan je zou verwachten. Het had fijn geweest als ik een mooi filmpje had kunnen maken met een passend liedje, maar daar heb ik geen kaas van gegeten dus daar begin ik niet aan. Ik vond een passend liedje dat helemaal weergeeft wat Ian voor mij betekend. Bij deze dus het clipje van iemand die al even gek op haar hond is als ik. Van Harte gefeliciteerd aan Shay en Casper !!!! In gedachten ook een beetje bij Raven, die er helaas niet meer is :(

Zaaaaaaaalig !!!!!Het zag er niet meteen ideaal weer uit voor een wandeling maar Ian en ik trokken er alleen op uit en dat is, weer of geen weer, altijd fijn. Bowie kreeg een wandeling op zijn maat (is niet dol van regen) en Johan heeft hem met veel plezier in de watjes gelegd.

Ook Ian wou er met Haloween eens heel gevaarlijk uitzien. Maar zijn blik sprak boekdelen. Volgend jaar toch dat spinnenpak voor hondjes eens proberen ?

Ian is niet in de wieg gelegd om zijn leven als doorsnee huishond te slijten. Dat is niet altijd makkelijk want aan wandelen alleen heeft hij niet genoeg. Ik moet soms de gekste dingen verzinnen want het mag niet te eenvoudig zijn. Hij wil liefst ook zelf zijn hersenen laten werken. Regelmatig staat hij naast de wasmand of zit hij me aan te staren als ik de wasmachine vul. En dat doet hij heel indringend. Hij zit weer in die fase en dan kan hij toch verdraaid lief uit de hoek komen. Hij Loopt nu eigenlijk de hele dag achter mij en zit me regelmatig aan te staren en zo dus ook toen ik daarstraks de stofzuiger nam. Hij vind stofzuigen geweldig en hij neemt dan soms één van zijn eigen speeltjes om er mee over de grond te wrijven als ik stofzuig. Hij neemt op die manier al een hoop haren met zich mee en ik hoef dat pluche beest maar van de grond te nemen en de haren er af te halen ... Hij heeft een periode gehad dat hij vond dat ik dat stofzuigen nu ook wel alleen kon. Vandaag vond hij dat ik toch wat hulp nodig had. Zo lief !!!

Ian heeft iets met fototoestellen. Komt omdat hij van mij altijd moet poseren. Daarstraks kwamen we mensen tegen met van die dure toestellen met grote lenzen en meneer ging meteen er naartoe. Als hij had kunnen praten, had hij gezegd : "halo, ik ben Ian, en ik wil gerust wel wat poseren voor uw lens" Dat deed hij dan ook en nog heel keurig ook ! En ja, er werden echt wel wat foto's van hem gemaakt ! (die ik helaas nooit zal zien :( ) Ga ik 's avonds opnieuw met hem wandelen en wil ik nog wat foto's maken omdat hij zo netjes gekamd is, steekt meneer zijn tong naar mij uit. Hij had het wel gehad voor vandaag en de zon stond volgens hem al veel te laag. Ja, dan steek je je tong maar uit he :)

Prachtige foto van de hondjes van Geraldine tijdens hun vakantie

Raika (Duitse herder) en Ian laten met trots zien hoe het ook anders kan !!!! (met filmpje)

We hadden nog getwijfeld of we wel zouden gaan maar we zijn uiteindelijk toch vertrokken naar de stranddag van de NSV.Het was bijzonder fijn om Jacqueline Bosch te ontmoeten. Ook Marijke Bekenkamp hebben we weer gezien. Leonardo d'Innocenzo heb ik tijdens de wandeling ook even gesproken. Ian was in zijn nopjes. Bowie zag zo'n strandwandeling ook helemaal zitten maar een 2 de maal gaan wandelen was voor hem van het goede te veel. Hij had een baaldag en is dan maar lekker met Johan op een bankje in de zon gaan zitten. En daar genoot hij dubbel en dik van ! Ian en ik gingen een tweede keer wandelen en als het aan hem lag liep hij nog wel een rondje meer. Het is zelden dat we een andere Bi-black tegen komen maar Ian had het weeral meteen gezien. En als hij kon praten had hij waarschijnlijk in haar oor gefluisterd dat ze dezelfde kleur had als hem :) Ian liep, zoals we hem kennen, de hele tijd te blaffen en te rennen. Toch wilde ik even testen of hij echt wel gehoorzaam kon zijn, zoals hij dat thuis tijdens de wandelingen doet. En ja hoor. Ik liet hem stoppen, dan zitten, dan afliggen, terwijl ik zelf gewoon verder wandelde. Er waren sheltie die nieuwsgierig naar Ian kwamen kijken en snuffelen maar hij verroerde niet ! Wat is Ian flink geworden !!!! Pas toen ik hem riep kwam hij op me afgestoven. Voor de rest heeft hij zijn favoriete hobby nog eens mogen uitoefenen. Aan alle mensen hun benen gaan snuffelen en dan snel wegrennen :) Het was een geslaagde dag, al was de organisatie een klein minpuntje. De workshop vachtverzorging hebben we gemist, en het was ook niet meteen duidelijk wanneer die plaats had ... Maar Ian en Bowie hebben weer fijn kunnen ravotten, en daar draait het toch om