Toen de ernst van het leven met tegen de vlakte had gedrukt,was Ian mijn motivatie en hielp me overeind ! 

Ian was nog een energieke rumoerige wildebras toen er voor mij een zeer moeilijke periode aanbrak.    In de zomer van 2011 kreeg ik de diagnose kanker.   Een tijdperk die geboekt zou kunnen staan als de meest zwarte periode in mijn leven.    Ian heeft deze periode gelukkig heel positief ingekleurd waardoor ik echt warme en fijne herinneringen heb aan die tijd.

Uiteraard zijn er ook hele moeilijke momenten geweest, maar de mooie momenten waren in de meerderheid en daar trok ik me aan op.  

 Tenzij ik in het ziekenhuis verbleef, ben ik gewoon zelf alle dagen met Ian blijven wandelen.   Ook de dagen na de chemo.   Ian was zo een sterke motivatie voor me dat ik dit kon.  

Soms dacht ik 's morgens dat ik het die dag niet ging redden maar ging dan toch voor een klein wandelingetje met hem naar buiten.   Het was zo opbeurend en gaf me zoveel kracht dat ik uiteindelijk ook grotere wandelingen aankon.   

Die wandelingen met hem waren zo zalig !   .   Meer had ik vaak niet nodig om mezelf te helen en aan te sterken.    Het heeft ons ook sterker naar elkaar doen toe groeien.   Kanker gaf mijn leven ook een ander perspectief.    Er was plots weer meer appreciatie voor de kleine dingen des levens.  

Soms leek het of Ian me ook deed stilstaan en genieten.   Hij deed het me zelfs letterlijk voor !   Zo groeide de kracht van de stilte.     Ik ben helemaal niet spiritueel aangelegd maar er is wel degelijk en zeer bijzonder moment geweest tijdens één van de wandelingen welke een enorme impact op me naliet.  Ik beschreef dat bijzonder moment in een afzonderlijk item.  : De kracht van de stilte 

Wat Ian voor me betekend heeft tijdens mijn behandeling is moeilijk in woorden om te zetten.   Weinig mensen zullen kunnen begrijpen dat ik heb GENOTEN van die periode.   Ik was zo dankbaar voor alle kleine genietingen dat ik daarmee de moeilijke momenten kon overbruggen.  

Hoewel het niet enkel lichamelijk maar ook psychologisch soms erg zwaar was, voelde ik me gesterkt door Ian aan mijn zijde.    Hij heeft die periode niet enkel draagbaar gemaakt maar ook mooi voor me ingekleurd dat ik er met dankbaarheid op terugkijk.   Het is geen zwarte bladzijde in mijn leven maar een mooie ervaring die mij en hem heel dicht bij elkaar heeft gebracht. 

Na een lange behandelmethode stond er voor mij normaal nog  "onco-revalidatie" op het programma.   Omdat ik dapper alle dagen met Ian was blijven wandelen was ik nog in vrij goede conditie en mocht ik die revalidatie van mijn oncoloog overslaan.      Met behulp van een plaatselijke kinesist en uiteraard ook met de hulp van Ian heb ik mijn conditie verder weer wat opgekrikt.  De negatieve gevolgen van de chemo (de pijnlijke voeten) heb ik er samen met hem letterlijk uitgewandeld.   Al heeft dat nog een hele lange periode aangehouden.  Ian was een sterke motivatie om toch te blijven wandelen.  

Al ben ik nu, jaren later, mentaal en fysiek niet meer degene die ik ooit was.  Ian motiveert me hoe dan ook het beste uit het leven te halen dat er te halen valt.     Er is geen krachtigere motivatie dan hij !   En wel hierom : 

Hij is mijn dokter en beweginscoach.   Hij zorgt voor mijn dagelijkse beweging en houdt mijn spieren soepel.   Hij genas ook mijn voeten omdat ik samen met hem de pijn er letterlijk heb uitgewandeld.