Hij kwam,

zag,

stal mijn hart

en bracht heel mijn leven in de war...

 

Ieder vindt zijn eigen hond bijzonder, en dat is niet meer dan normaal !   Toch overtreft Ian in veel opzichten de doorsnee norm.  Hij is het hondje dat voor mij letterlijk het verschil maakt.   Samen met hem begon ik aan een bijzonder hoofdstuk in mijn leven.  Namelijk de zoektocht naar elke puzzel in het mysterie van Ian's doen en laten.   Dat ik hierdoor ook veel over mezelf zou leren, had ik nooit verwacht.

Ian leren kennen en begrijpen was monnikenwerk.  Het was vergelijkbaar met een puzzel van 1000 stukjes waarvan je niet wist hoe ze in elkaar te passen.  Ian had duidelijk een andere kijk op het leven als ik., terwijl hij op andere vlakken zoveel met mij gemeen had.     Hij had vaardigheden die in mijn bestaan absoluut niet nuttig waren.    Alles had hij gezien en gehoord en hij bracht ons hiervan in kennis door te blaffen.  Hij was een natuurtalent op dat vlak !  Daarnaast was hij al heel jong fanatiek in het najagen van alles wat bewoog.   Zijn opgekropte opwinding en energie zorgde soms voor moeilijke en heel gevaarlijke situaties.  Joggers en fietsers waren geen fan van hem.  

Daar stond ik dan met al mijn verwachtingen en het idee dat hij ooit mijn wandelmaatje zou zijn. Er was gewoon geen beginnen aan.   Elk auto was irritant genoeg om op te blaffen.     Terwijl hij de lol had om zich overal mee te bemoeien of ergens achter te hollen, stond ik me te ergeren en was ik de wanhoop nabij.   De afstand tussen hem en mij kon niet groter zijn.    

Ik nam een gedragsdeskundige toen Ian nog een kleine pup was.    Maar uiteindelijk ben ik vooral op mezelf aan Ian's goed gedrag en zeden blijven puzzelen wat voor mij een zeer leerzame ervaring werd.   Het was niet het her- kneden aan Ian's gedrag, maar werd vooral een project dat we samen aangingen.

Ian is ook vaak een spiegel voor me geweest.  Beide zijn we hoogsensitief en ik denk dat er geen moeilijkere combinatie is dan een duo zoals wij.  We konden elkaar versterken maar ook neerhalen.   (meer uitleg in de rubriek "info" bij het artikel over hoogsensitiviteit).   Toch heb geknokt om uit moeilijke situaties iets moois te realiseren.  

Veel dingen die ik nu weet, had ik liever veel vroeger geweten.   Het had me heel wat omwegen bespaard.    Toch ben ik blij dat ik ben blijven puzzelen tot ik elk stukje van Ian begreep.     Nu weet ik hoe oppervlakkig mijn kennis destijds was.   Misschien kan deze website voor andere een motivatie zijn om gedrag echt te gaan begrijpen en vanuit dat begrip een oplossing uit te werken die het welzijn van je hond ten goede komt.  

Ian gaf mij alvast de kans om uit mijn eigen denkwereld te stappen en in die van de zijne te kruipen.  Zijn instincten leren begrijpen en accepteren waren een must om met hem vooruit te komen.  Het koste me heel wat doorzettingsvermogen om niet over zijn onvolmaaktheden te blijven vallen.   Hij had wel degelijk goeie eigenschappen die ik kon laten groeien.  Aan mij de eer er oog voor te leren hebben en ze te stimuleren.       

Stap voor stap ontdekte ik de kunst van het motiveren waardoor ik er in slaagde Ian dingen aan te leren die complexer waren dan de oefeningen die een doorsnee hond beheerst.  Hiermee verbeterde ik vooral ook onze onderlinge band en zijn concentratievermogen.  Het waren vaardigheden die nuttig waren in de verdere aanpak van Ian's negatieve gedrag.  

Het is bijzonder hoe twee onvolmaakte wezens naar elkaar toe groeien en elkaars motivatie zijn om elke dag een beetje beter te worden dan de dag voordien.  En dat is wat Ian met mij en ik met hem bereikt heb.    Nog steeds zijn we dat onvolmaakte duo, maar nu zoveel beter op elkaar afgestemd.     

Ian doet me nu vaak naast mijn schoenen lopen van trots.   Het fatsoen en respect waarmee hij vandaag de dag in onze leefwereld meedraait is fenomenaal.  Het doet me dan ook enorm veel plezier dat hij complimenten krijgt tijdens wandelingen.   Niet alleen van wandelaars maar ook van joggers en fietsers.    Terwijl dat ooit anders was !    

Als men mij vraagt hoe ik dat kon realiseren, moet ik het antwoord vaak schuldig blijven omdat ik dit gewoonweg niet in drie zinnen gezegd krijg.    Het was geen één twee drie gebeuren.   Daarom klad ik er ook een hele website mee vol.   Het hield veel meer in dan ik vooraf ooit had gedacht.  

Het was geen kwestie van Ian te leren zitten, liggen of blijven en dit dan voortdurend oefenen en  herhalen in steeds moeilijkere situaties.   Het was al helemaal geen kwestie van hem te leren "zwijgen" als ik dat wou.          Het was meer een kwestie van hem in balans te brengen zodat hij zelfbeheerst genoeg was om te kunnen zitten, liggen of blijven in steeds moeilijkere situaties.   Het was geen kwestie van hem onder controle te krijgen maar te zorgen dat hij altijd de controle had over zichzelf.  

 Om dat te bereiken was er heel wat begrip en inzicht nodig van Ian's emotionele belevingswereld.     Begrip dat er vandaag de dag nog steeds niet altijd is bij het gros van de hondenbezitters of trainers.    Waarom zouden ze ?   Ze profiteren van het feit dat een hond een groot aanpassingsvermogen heeft en zich makkelijk laat (bege)leiden, zonder er ook maar enige hinder van te ondervinden. 

Alles veranderd als je een hond treft als Ian.  Dan heb je andere katten te geselen dan het doorsnee opvoedingstraject.   Eerlijk ... er zijn mensen die ik van harte een hond als Ian gun.   Gewoon om te kijken wat ze zelf in huis hebben aan doorzettingsvermogen, geduld, empathie en liefde om het tot een goed eind te brengen met hun hond.  

Begrijpen, voelen, verbinden, respect...daar bestaan geen trainingen voor en ze zijn onder druk of dwang niet te realiseren.   Ook niet met omkoperij !

De volgende moeilijkheid was mijn eigen emotionele evenwicht.  Begrijpen hoe ik overkwam op Ian en wat het met hem deed.     Ook ik ben hoogsensitief, wat in mijn verbinding met Ian een bijkomende moeilijkheidsgraad was.

Uiteindelijk was me duidelijk dat ik eigenlijk niet de ideale persoon was die hij nodig had.    Daarom heb ik niet enkel hem, maar vooral mezelf bijgeschaafd   En dat was niet altijd even makkelijk !

Al mijn verwachtingen heb ik  bijgeschroeft tot wat binnen Ian's mogelijkheden lag.   Millimeter per millimeter heb ik de lat steeds hoger gelegd tot hij zich steeds beter kon aarden in een wereld die van nature voor hem soms te prikkelend was.

Dankzij al die kleine stapjes in Ian's groeiproces heeft hij toch dingen bereikt waarvan ik nooit had verwacht dat hij het ooit zou kunnen.    Dat me dit gelukt is, ondanks mijn eigen onvolmaaktheid en inschattingsfouten,  maakt dat ik nu iets realistischer in het leven sta.   Niet alles wat verkeerd loopt, hoeft uit te draaien op een totale mislukking.   Als je liefdevol te werk gaat wordt datgene waarmee je ooit faalde gewoon een omweg, en komt uiteindelijk alles wel op zijn pootjes terecht.    

De weg die ik met Ian heb afgelegd was moeilijk en heeft het uiterste van me gevraagd.   Maar daar pluk ik nu wel de vruchten van.    De kloof tussen hem en mij is gedicht !   We vormen een team met een sterke verbinding.    Hij is uitgegroeid tot een wandelmaatje die al mijn  verwachtingen in tienvoud overtreft.   Ik heb nog nooit een hond gehad waarmee ik zonder woorden kan communiceren en ik denk niet dat er ooit al één wezen in mijn leven bestaan heeft die me zoveel bijgebracht heeft als hij.     

Dat is bijzonder !  

En daarom dus deze website.    Voor hem, over hem en dankzij hem !