In de privé facebookgroep van Martine Verhoeven werd advies gevraagd ivm een Border collie wiens gedrag compleet ontspoort was
Meningen/tips/hulp/sparren gevraagd! (gevraagd door Tamara op 22 november 2017
Border Collie teef, 5mnd, volledig onbereikbaar, hoog in energie, zeer gemakkelijk gefrustreerd, heel zelfstandig, wil niet bonden met bazin... baasjes willen een gemoedelijke huishond voor gezellige wandelingen (dus niet werken). De frustraties bij baasjes inmiddels heel hoog omdat de hond 'niet luistert' (doet ze ook niet, maar komt omdat er geen contact / relatie is / lijkt te zijn) Meer interesse in voer dan in spelen, maar aandacht vragen en vasthouden lukt hooguit 4-5 seconden. Hoe zou je te werk gaan?
Hierop kwamen vooral veel reacties vol negatieve kritiek. Zowel naar de eigenaars van de Bordercollie (waarmee het inderdaad fout zat) , naar de hond en zelfs naar degene die om advies vroeg (Tamara). Kritiek spuien is de makkelijkste manier, maar brengt geen oplossingen.
Ook werd er vaak gezegd dat er gewoon moest worden doorgetraind, en dat het gedrag na twee jaar vanzelf wel keert. ???
Het zou te veel zijn om al deze reacties te plaatsen. Al stemmen ze wel tot nadenken. In totaal waren er 137 reacties die duidelijk maakte dat de omvang van dit probleem serieus werd onderschat.
De conversatie bevat echter ook heel leerzame reacties, waaruit duidelijk blijkt dat het probleemgedrag van de Bordercollie niet zal worden opgelost met wat trainingstrucjes. Als de eigenaar van de Bordercollie niets met eigen houding en visie doet, is deze hond met geen enkel trainingsmethode of trucje te helpen. Een hondenschool kan deze problematiek niet oplossen. De bal ligt in het kamp van de eigenaars. Tegemoet komen aan de behoefte van de hond en het smeden van een onderlinge band is de allereerste vereiste.
Om de conversatie duidelijk te houden zet ik de naam van de adviesdraagster in een andere kleur. Ik gebruik enkel de voornamen, ivm privacy. Martine Verhoeven is degene waarbij ik privé les Engelse Obedience volgde. Zij kende niet de voorgeschiedenis van Ian en mij, dus was het ook de eerste keer dat ze vernam van de moeilijke start die ik destijds met Ian had. Omdat Ian destijds ook totaal niet bereikbaar was had ik daarom een aantal keer op deze topic gereageerd, en zelf een filmpje gedeeld van mijn eerste les klinkertraining, en uitgelegd dat ik meer gedaan heb dan "trainen".
----------------------------
Reactie van Mireille op Tamara :
Lijkt mij een verkeerde combi. Een bc wil werk.
Reactie van Tamara op Mireille :
helemaal mee eens, hond komt uit schapendrijf lijnen (meer dan 15 generaties over meer dan 20 jaar). Maar ja, goedkoop en 'om de hoek' en eens een ander ras willen... Het is niet ideaal, ik vind het persoonlijk zelfs een mismatch voor beide partijen, maar goed. Hier moeten we het mee doen, hond gaat zeker niet herplaatst worden
Reactie van Marijke op Tamara:
Euhmmm, wie neemt nu een bc als gewone huishond??! Kijk he, daar word ik echt zó kwaad van he! Denk toch eens na! Dat beestje gaat daar wegkwijnen!
Reactie van Tamara :
Mee eens, maar ik probeer oplossingen te vinden... in het belang van deze hond
Reactie van Marijke op Tamara :
Zal niet lukken bij deze mensen. Is kort door de bocht maar is zo! Int belang van de hond is het best dat er een ander baasje wordt gezocht.
Reactie van Tamara
mee eens, maar dat willen ze pertinent niet.
Reactie van Marijke
ha! Frustrerend he zo mensen.
Reactie van Tamara
ja! En ik ben idolaat van honden, vind ze echt bijna allemaal leuk maar van deze heb ik ook echt wel zoiets; blij dat dit niet mijn hond is (anderzijds was het mss anders gelopen ook, wie weet). Heel frustrerend en erg verdrietig dat ze op uiterlijk een hond gekozen hebben zonder verdiepen, ook wel weer bewonderingswaardig dat ze een hond waarmee ze al 3 maanden aantobben (die ook gromt en uithaalt wanneer de frustratie bij de baasjes te hoog wordt) en die zich niets laat leren, toch besluiten te houden.
Reactie van Marijke :
Wat willen ze dan? Dat jij gaat toveren? Een bc moet werken! Pffff, word echt kwaad
Reactie Tamara :
k kan ze ook laten stikken, maar zo ben ik niet Ik zoek naar methoden om te zorgen dat er een baas-hond relatie ontstaat waardoor ze elkaar beter begrijpen en in contact gaan komen... hoop hier op ervaring van mensen welke hiermee mss ervaring hebben of tips hebben waar te beginnen
Wat ik schreef :
Beschrijving zoals hier boven is helemaal mijn Ian vroeger. Alleen is Ian een sheltie, ipv border collie.
Ik had als advies gekregen Ian zijn concentratie te verbeteren door spelletjes en rustige activiteiten samen. In eerste instantie zo van die soort gezelschapspelletjes voor honden (waar je voedsel in stopt die de hond moet zoeken). Maar ook dingen aanleren aan de hond die zijn uiterste concentratie vragen. Dit in een prikkelarme omgeving.
Ook werken aan een goeie binding met hond. Veel positief met de hond bezig zijn !
Als een hond hyper actief is, is het soms beter wilde spelletjes of apporteren achterwege te laten en dingen te zoeken die de hond geestelijk vermoeien. Een hyper actieve hond in de hondensport sturen om van het hyper gedrag af te zijn werkt averechts !
Wat Martine Verhoeven schreef (beheerder van de groep)
Er zal toch wel "iets" zijn dat ze graag doen ? Ze komen in tegenstelling tot velen toch trainen /leren ?? ELKE hond werkt voor voedsel. Voedsel is een primaire behoefte en als de stress te hoog is zullen ze geen voedsel aannemen , dus stress omlaag eerste verreiste ! , Komen de mensen in de groep of privé ??? Als iemand bij mij komt met een bc en spijtig genoeg niet aan een sport wil doen , dan maak ik ze toch warm om de hond te leren helpen in het huishouden. Dat willen de meeste dan weer wel , en zo leren ze ook omdat ze daar het nut van inzien , werken met de hond en gaan andere dingen ook leuk vinden . Succes en ja sommige mensen zijn hopeloos en hebben beter geen hond .
Wat ik schreef :
Het lijkt lachwekkend om met een sheltie hetzelfde probleem te hebben voorgehad. Er zijn echter altijd uitzonderingen op de regel, en Ian heeft mij op dat vlak verrast. Compleet uit het lood geslagen ook.
Mijn hondje kwam echter van een verantwoorde fokker, die haar pups nauwlettend opvolgt, en ingrijpt als het nodig is. We hebben er ook geen 5 maanden laten over gaan, alvorens tot actie te komen.
Ian was een kleine pup, toen ik al aan de slag ging met een gedragsdeskundige. Er werd een gedragsanalyse gemaakt van Ian en 1 van de opvallende “afwijkingen” van Ian was dat hij (in vergelijking met andere Shelties) extreem snel in fase van opwinding ging. Zowel bij negatieve ervaringen (iets waar hij van schrok ofzo) of positieve ervaringen (iets wat hij kei leuk vond). In deze fase van opwinding werd het bewustzijn van Ian negatief beïnvloed, waardoor ook het leervermogen zwaar werd aangetast.
Voor je begint met dingen aanleren aan je hond, moet je hond dus echt in rust zijn.
Ik zat met Ian nog in de belangrijke socialisatie periode, en wilde mijn hond ook graag kennis laten maken met nieuwe dingen. Dit was vaak een frustrerende gelegenheid. Ian werd snel overprikkeld, en in eerst instantie had ik die overprikkeling zelf niet altijd in de gaten.
Ik ken de commentaren die ik toen destijds kreeg over mijn onkunde, en ik weet nu welke gevolgen ze op mijn zelfvertrouwen hebben gehad, en ook hoe schadelijk dit was voor mijn eigen pup.
In heel het bovenstaande verhaal van de Bordercollie, zijn er slechts weinig mensen die zich druk maken om de frustraties van de hondenbaasjes, en het negatief effect op de hond.
Zelf had ik het geluk een gedragsdeskundige te hebben gehad die mijn schuldgevoel uit mijn hoofd heeft gepraat. Een gedragsdeskundige die me ook heeft aangemoedigd AAN MEZELF te werken (rustig blijven, dingen over je heen laten gaan, niets met de hond ondernemen als je boos, verdrietig of gefrustreerd bent....)
Ik heb Ian moeten leren accepteren zoals hij was. Het was zijn karakter, en dat karakter moest ik in mijn leven zien in te passen. Ik heb geleerd wat de behoeften van Ian waren, en de noodzaak om daar aan te voldoen.
De fokker van Ian heeft mij de mogelijkheid geboden om Ian terug over te nemen, en te wachten op een andere pup die wel beter met me paste. Ik heb dit aanbod afgestaan, maar zag de ernst er van in en heb alles op alles gezet om Ian te doen uitgroeien tot een normale hond.
Dit was niet iets van vijf minuutjes oefenen per dag. Het meeste werk had ik misschien nog wel met mezelf.
Ik kan me echt inbeelden hoe gefrustreerd dit gezin met hun border is. Maar ze zullen zich toch de vraag moeten gaan stellen of ze bereid zijn ook aan die gevoelens te werken. Het is enorm schadelijk voor een hond dat hij nooit iets goed kan doen !!! Een hond voelt gewoon hoe boos je bent ! In die omstandigheden is het normaal dat de hond geen binding met de baas ontwikkeld.
Ian en ik begonnen in een gewone hondenschool. Hij kreeg er een uur les per week. In dat uur kreeg ik constant verwijten naar mijn hoofd geslingerd dat ik het fout deed.
Dat schiet niets op.
Ik ben van school veranderd en ging klikkertraining volgen. Een succesformule voor Ian, zou later blijken. Maar de eerste lessen waren nog steeds een ramp.
Ik bestond niet voor Ian....
Wat ik me het meest herinner van de eerste lessen, is dat ik verdomd hard mijn best deed, om Ian’s wilde capriolen te negeren, er me niet druk in te maken, geen frustraties op te bouwen, en hopen dat er wel eens een moment zal komen dat Ian zijn eerst succesjes zou boeken.
En dat kwam er ook ! Tijd en geduld doen wonderen !
De fokker heeft de eerste les klikkertraining komen filmen. Het onderstaande fragment is gemaakt op een moment dat we een heleboel uitleg kregen van hoe klikkermethode werkt. Ik vond het belangrijk dat ik deze info juist in me opnam. Mijn aandacht ging volledig naar diegene die de uitleg deed. Terwijl Ian doodleuk keet zat te schoppen.
Wanneer deskundige dit filmpje bekijken (wat ik ook samen met de fokker heb gedaan) krijg je al snel de commentaar van wat je beter niet had gedaan en wat je beter wel had gedaan.
In het hele verhaal met Ian en mij is dit letterlijk de grootste boosdoener geweest. Het altijd onder de neus krijgen wat je fout doet. Dat je als baas niet deugd.
Ik mag mijn beide pollen kussen dat ik een gedragsdeskundige had die het tegenovergestelde met me deed. Ian mocht fouten maken en ik mocht fouten maken. Dat zijn dingen die gebeuren. Maar ieder klein stapje in de goede richting werd beloond. Het leek kleine prul, maar ik gunde Ian zijn kleine succesjes en leerde er blij om te zijn. Eerst ging het om 1 tel aandacht. Dan om twee, drie, vier, enz....
Als ik nu het filmpje bekijk zie ik zelf ook de momentjes waarop ik Ian kan belonen, als hij een fractie van een seconde de aandacht op mij heeft.
Maar sta zelf maar eens in de situatie ! Je kunt jezelf niet in twee delen en de uitleg volgen die de instructrice geeft, en terwijl zien dat je hond zich rustig houdt.
Hoevelen zouden zich trouwens zo rustig kunnen houden als ik ?
Ik heb al andere dingen gezien op een trainingsveld, door zogenaamde hondenkenners !
Als je frustraties hebt ivm je hond...dan is werken onmogelijk en heeft geen enkel advies zin !
Hopelijk vinden die mensen met hun Bordercollie de kracht om aan zichzelf te werken en op een positieve manier te blijven werken aan het gedrag van hun hond.
Voor mij was dit het allermoeilijkste onderdeel !!! Ik heb veel tranen en onmacht moeten verbijten. De beste stuurlui staan aan wal...maar de beste stuurlui leveren vaak de slechtste energie om het tij te doen keren !!!!
Reactie Olga op mijn filmpje
Geweldig Nancy! Zowel de moed om dit te tonen als de hoop die je biedt door jou traject te beschrijven!
Reactie van Jo op mij
Nancy je zou coaching moeten geven! Wat een super inzicht in de situatie!
Reactie van Tamara op mijn filmpje
Bedankt voor je filmpje en je bijzonder persoonlijk verhaal. Onzekerheid (maar ook onwetendheid) is ook wat bij deze geleider speelt en waar ik op probeer in te spelen. Jouw filmpje duurt 1 minuut en 3 sec. De hond heeft geen aandacht voor jou maar dat is logisch want jij ook niet voor hem. Jij staat goed te luisteren naar de instructrice en neemt informatie op. Hij heeft een doel/missie en probeert dat te bewerkstelligen door in de lijn te hangen en later ook te blaffen. Dit is zeker vergelijkbaar met het gedrag van de BC alleen gaat die nog een stap verder door dan maar te graven, pollen te trekken of in de lijn te bijten en daaraan te trekken. Eerst dacht ik dat ze dat deed om de aandacht van de baas te krijgen maar wanneer de baas op zo'n moment contact probeert te maken met de hond komt dat niet tot stand. De reactie van de hond is wel telkens anders, ene keer verergert het gedrag, andere keer gaat de hond vol in de riem en sleurt baasje mee, andere keer gaat de hond onverstoorbaar door. En dan groeit de onzekerheid en verlaagd het zelfvertrouwen maar bouwt ook de frustratie op, die dingen hangen samen.
Reactie van Martine Verhoeven (beheerder) op mijn filmpje
op het filmpje was Nancy nog beginner ,Dank om dit te postten. Zo ken ik Ian ook niet , Maar wel je inzicht , super en dan hoe jullie band nu is ,
waar ik me wel aan erger en is in veel scholen zo , als de lesgever iets staat uit te leggen , dat niemand met zijn hond bezig is , tuurlijk gaan veel honden uit verveling in over drive , laat het zo ver niet komen ;speel met je hond , doe operante aandacht , knuffel n massage enz;;;;
reactie van mij op Martine Verhoeven
mijn gedragsdeskundige had me toen al het advies gegeven Ian uit zo een situatie te halen. Soms volgde ik het advies van mijn gedragsdeskundige op, maar kreeg ik commentaar op de hondenschool omdat ik het fout deed.
Zo wilde ik Ian op een gegeven moment tot rust brengen, door hem op te nemen, waardoor ik tenminste kon volgen wat de instructrice te vertellen had. Maar de commentaren waren niet min !
Algemene reactie van mezelf
Kleine succesjes groeien als je je hond blijft aanmoedigen. Maar dat gebeurd niet in drie weken !!!
Hopelijk kan iemand de eigenaars van de Bordercollie duidelijk maken dat het een “levenswerk” zal worden, en niet een kwestie van bepaalde truckjes aanleren....
Ik begon Ian zelf dingen aan te leren om zijn concentratie te verbeteren. Soms deed ik maanden over iets. Het vraagt veel tijd en geduld om complexe dingen aan te leren. Je moet daarom alles in schijfjes opdelen, en elk onderdeel apart aanleren, tot je het uiteindelijk tot een groter geheel kan opbouwen. Door gebruik te maken van de klikker stimuleerde ik Ian om zelf na te denken. Het vraagt enorm veel energie van een hond. Daarom heel korte oefensessies (vijf minuten, meermaal daags). Speeltjes opruimen begon ik aan te leren toen Ian 15 weken was. In het filmpje is Ian bijna een jaar. Hij werd nog steeds voor elk speeltje afzonderlijk beloond. (Inmiddels is dat niet meer nodig)
Deze oefening en dit aanleren was puur bedoeld om mijn binding met Ian te versterken, en Ian’s concentratie te verbeteren. Het droeg bij tot het afbouwen van zijn probleemgedrag buiten (het achterna jagen van fietsen, joggers, enz,...) maar op de moment dat dit filmpje gemaakt is, was dit gedrag nog steeds niet uitgedoofd.
Het heeft mij nog meer dan twee jaar gekost om dat achternajagen om te buigen naar iets anders.
Maar zonder de oefeningen en de spelletjes die ik thuis met hem deed, was me dat waarschijnlijk nog meer tijd gekost ... (een filmpje van Ian die zijn speeltje opruimt werd eveneens gedeeld)
Reactie van Tamara op mijn filmpje en opbouw oefeningen.
Ik begrijp de opbouw hiervan en zie ook zeker het nut Alleen ik vraag me af, waar begin je mee als je geen contact kan leggen
mijn reactie op Tamara
voor Ian was dit een logisch begin, omdat ik in een prikkelarme omgeving wel eens zijn aandacht had. Niet altijd wanneer ik het vroeg, maar gewoon spontaan van hemzelf uit.Zo had Ian in huis de gewoonte om mij te volgen als ik de was ging insteken. Het was schattig hoe hij naast de wasmand stond te kijken hoe ik dat deed.Dit was mijn magisch momentje met Ian. In die omstandigheden vond Ian me blijkbaar boeiend. Ian vond me ook boeiend als ik speeltjes wegsmeet. Hij bracht die terug. Niet om ze af te geven, maar om wild aan te trekken en te ravotten.Daar ben ik begonnen met oefenen. Ian had geen hekel aan me. Hij deed alleen graag zijn eigen zin, kon geen aandacht vasthouden, en had ook weinig interesse om iets aan te leren. Dat leek zo (door te weinig aandacht die hij had). De gedragsdeskundige had me aangemoedigd die momentjes aan te grijpen om Ian dingen aan te leren, wanneer hij aandachtig was. Maar ook het leren aandacht schenken op verzoek werd eerst aangeleerd. Je hebt dan echt heel lekker stukjes vlees nodig. Je kan de maaltijd van de hond gebruiken om het te oefenen maar droge brokjes motiveren niet altijd ! Iedere keer als Ian me aankeek, beloonde ik hem met een brokje vlees. Ik koppelde er het bevel “Ian kijk” aan. Dat heb ik opgebouwd tot ik het kon toepassen in verschillende situaties in huis. Later in de tuin, en veel later ook op straat. Het moest een spelletje voor hem zijn en hij moest de vreugde ervaren van daar succesvol mee te zijn.Misschien moet je wel twintig keer belonen, voor slechts een fractie van een seconde van aandacht die je van je hond krijgt. Maar dat groeit uiteindelijk. Je leert de hond hiermee dat het baasje “positief” is en dat het ook iets oplevert.Alles gebeurd in het tempo van de hond ( en niet het tempo dat jij wil dat het vooruit gaat)Misschien zijn die mensen met dat ene stukje een maand bezig. Wie weet langer....maar wie weet ook veel korter. Maar je hebt wel nodig dat je hond ervaart dat aandacht zinnig is.
Pas als je een tijdje aandacht kunt vasthouden kun je overgaan tot de volgende stap denk ik.
Wat ik ook deed was zo een houten gezelschapsspel op de grond zetten en samen met Ian daar mee bezig zijn. Ian zijn focus lag dan niet bij mij, maar op het ontfutselen van alle lekkers dat ik er in had verstopt. In feite ben je dan ook met je hond bezig (positief). Ook daar doet een hond zijn ervaring mee op en ervaar hij het als fijn met de baas bezig zijn.
Op enkele weken tijd vond Ian mij, in een prikkelarme omgeving, geweldig. Dat is de moment dat je kan starten met iets aan te leren. Op een trainingsveld, in bos of op straat had ik nog steeds Ian’s aandacht niet. Daar werd het, met “Ian kijk” rustig opgebouwd. Pas als je ook daar zijn aandacht hebt en een tijdje kunt vasthouden, kun je een stapje verder en beginnen met het aanleren van nieuwe dingen. Dingen die je dan op je beurt kunt gebruiken om wangedrag uit te doven. Dat vraagt veel tijd en inzet.Ik begon met Ian vrijwel meteen, toen hij pup was... het is moeilijker als er al vijf maanden over gegaan is.
Ook belangrijk is de energie van de hond. Alles draaide bij mij om rust brengen bij de hond.Veel mensen adviseren drukke hondensporten (agility, schapendrijven, flyball) zodat de hond zich zogezegd kan uitleven. Dat heeft een omgekeerd effect. Je traint je hond zich fysiek op te bouwen, waardoor hij nog meer beweging gaat nodig hebben. Dat gaat zijn gedrag niet verbeteren. Beweging is nodig, maar een hond mag niet in overdrive geraken, want dat komt zijn concentratie niet ten goede !Eerst werken op concentratie. Later kan dan eventueel nog wel overgegaan worden op agility (waar concentratie ook een must is)Het help ook om een hond bewust te maken van zichzelf. Daar zijn ook oefeningen voor. Mijn gedragsdeskundige adviseerde cavalettie en soort cirkeltraining.
Reactie van Geert op mij
Tot hier toe nog maar 1 nuttige reply gelezen en dat is die van Nancy Martens.
We zijn weer met z'n allen vertrokken om baasjes en hondjes in kastjes te duwen, zonder ook maar één van beide te kennen of gezien te hebben.
Positieve is dat de mensen zoeken naar oplossingen. Gun hen dat en veroordeel niet, en steek geen van beide in het kastje.
Het is niet omdat ma en pa en alle grootouders al heel hun leven boer zijn dat de kinderen automatisch gaan boeren. Soms springt er eens eentje uit de band, en laat het nu misschien net hier om zo'n individu gaan.
Ga dus voor een individuele aanpak en kijk wat deze hond mens combinatie wel kan boeien.
En om op de post van Nancy terug te komen, is het idd zo dat de rust er eerst moet zijn bij beiden, ook al is het misschien even berusting.
Reactie van Dona
Andere baas...of andere aanpak huidige baas. En welke fokker verkoopt werklijn als huishond ?
Reactie van mij op Dona
De mijne ! Ik wil hiermee het misverstand ook rechtzetten dat een hond uit zogenaamde werklijnen, perse de hondensport in gaan.Mijn fokker was er van overtuigd dat ik de geknipte eigenaar was voor Ian. Ik ben ook grondig gescreend ! De fokker van Ian verkoopt niet aan iedereen die er komt een pup en staat bekend onder sheltiefokkers extreem streng te screenen.Mijn fokker had me ook min of meer verplicht met Ian in de hondensport te gaan, omdat Ian 100 procent Amerikaans werklijn is, die heus iets te doen moet hebben of anders problemen veroorzaakt...
Ik heb nog steeds een enorm goed contact met mijn fokker, en ze is voor mij zelfs meer dan een fokker. Maar ooit heb ik met haar ook wel veel meningsverschillen gehad over opvoeding en het al dan niet met mijn hond in de hondensport gaan.
Ian is een hond waar ik inderdaad dagelijks bezig moet zijn. Maar wie zegt dat dit in hoge mate lichamelijk moet zijn ???Een hond die moeite heeft met concentratie, is zich niet altijd bewust van wat hij doet. Niet bewust van zijn lichaam, en de manier waarop hij dat gebruikt ! Het zijn typisch die honden die de ene blesure na de andere oplopen, omdat de sport die ze beoefenen, niet gebeurd op een manier waarop dat eigenlijk zou moeten !
Ik ben niet op mezelf blijven aanmodderen en heb ook deskundig advies ingewonnen en me laten bijstaan door een gedragsdeskundige. Lachwekkend voor de meeste ... maar soit. Haar advies was ook dat het absoluut geen must was om met Ian hondensport te doen.
Ian doet op dit moment dus geen hondensport !!!! Hij is niet uitgegroeid tot een ADHD hondje. Hij ligt de godganse dag te slapen !!! Ik ben wel dagelijks met hem bezig ! In weer en wind ga ik wandelen, en doe ik spelletjes voor zijn concentratie. Ian geniet daar van. Ian is een rustige hond in vergelijking met veel honden die ik tijdens mijn wandeling tegenkom. Ian luistert ook beter ! Sommige van die honden doen hondensport. Sommige van die honden doen wedstrijden. Sommige van die honden scoren letterlijk in hun hondensport. Maar daarbuiten... ? Voor veel van die mensen ligt de focus op de hondensport en de resultaten aldaar. Toch nemen ze het niet altijd au sérieux hoe hun hond zich gedraagt buiten die hondensport. Vaak is het lachwekkend om te zien hoe slecht zulke honden luisteren als ze niet op het sportveld staan.
Er zijn uiteraard uitzonderingen op de regel.... Soms is hondensport goed voor honden, als ze ook buiten de hondensport de juiste aandacht krijgen. Maar de vlieger gaat heus niet op dat probleemgedrag verdwijnt, als je met je hond sport gaat doen.En je krijgt geen neurotische hond, omdat je GEEN hondensport doet.Het is ook niet de zogenaamde werklijn die voor de mensen met de Bordercollie voor problemen zorgt. Het is volgens mij het ras op zich.
Het kan met die Bordercollie absoluut goed komen, maar niet perse met hondensport. Een andere houding naar de hond toe, en een totaal andere manier van er mee om te gaan.
Reactie van Martine Verhoeven (beheerder)
er zijn best veel goede tips gegeven inderdaad is het verhaal van Nancy Martens heel inspererend en herkenbaar . Als een hond probleemgedrag vertoont ga je gans de hond "behandelen" ook zijn voeding , dit is geen pagina om daarover uit te weiden maar leer aub ook over gezonde voeding. Brok is een trigger voor gedragsproblemen alsook gezondheids problemen . Ook misschien even de inentingen nazien , GANS de hond dus net als de dagindeling enz;;;Niemand plaats de hond in vakjes, maar de genetiche aanleg van een hond negeren en niet begrijpen kan je beter niet met honden werken;
Dat sommige oefeningen zelfbelonend zijn is juist en kan me voorstellen dat het drijven van een border meer belonend is dan een snoepje of speeltje , idem voor bijten bv bij pakwerk , Maar dit is gans wat anders dan beweren dat ze niet voor voedsel werken , hou ook niet van de term voor voedsel werken ,een hond die goed opgeleid is werkt graag omdat hij de cue begrijpt en het zelf ook leuk vind , de beloning is iets extra dat je gebruikt om te motiveren /belonen als dubbele bekrachtiging enz;;, , Iets aanleren doe je prikkelarm een groepsles is het tegenovergestelde niet elke hond kan dit dadelijk aan . Een nieuwe cursist pup of volwassen hond neem je eerst apart en prikkelarm , kan je de clicker de no reward marker de aandachtsoefeningen de basis dus , rustig en begrijpend uitleggen ,en kan je de hond inschatten of hij de groep in kan volledig of de groep nog met een extra grote confortzone moet volgen enz;;; of nog een paar maal prikkelarm werken . Te veel honden en geleiders worden zo maar, met alle frustatie wederzijds, voor de leeuwen geworpen met geen enkele kans op succes en dikwijls het nog erger maken .
Reactie van Robin op de border collie
Dus men wenst voor 12 jaar een bepaald type hond, koopt duidelijk een tegenovergesteld type, en wil dan kost wat kost deze frustrerende situatie in stand houden. Vraag me af hoeveel 'druk' reeds werd gebruikt tijdens de belangrijkste ontwikkelingsfase van deze hond. Ik zou (als je echt nergens vooruitgang weet te boeken) 1) zo weinig mogelijk 'vrij' voedsel geven, ook (tijdelijk) echt uitzoeken welk voedsel hem het meest motiveert. 2) Alles op alles zetten op speelgoed (voorkeur testen) en spel = Uitvissen of je een instinct ( eye-stalk-chase, maar ook grijpen, vastnemen, trekken) kan uitlokken. Zo zou je een eerste stapje zetten in de richting van bevrediging van instincten, sociaal spel, contact, motivator... Ik denk dat de eigenaar nu een rol moet weten te verkrijgen in het werk dat hij zelfstandig wil doen, en van daaruit opbouwen.
Mijn reactie
Niet elke foute combinatie (baas - hond) hoeft uit te draaien tot een onherstelbare ramp.Ondanks mijn moeilijke start met Ian, heb ik naar omstandigheden veel met Ian bereikt.Ik ben trots op hem !Ik heb Ian ook altijd graag gezien. Ook in die moeilijke periode, dat ik nauwelijks aandacht van hem had.De emoties zijn er wel geweest (onmacht, onzekerheid, verdriet en frustraties) maar hebben er nooit voor gezorgd dat ik Ian er minder graag door ging zien.Ook dat is belangrijk !!!Je moet je hond graag genoeg zien, wil je uit zo een situatie komen.Los van alle goede adviezen die je overal krijgt, ben je als baas degene die het gaat moeten doen.Aandacht krijgen van je hond lukt niet als je vol frustratie zit. Als je geduld bijna op is en als je vind dat je hond het niet goed genoeg doet ....Emoties zijn menselijk, en te begrijpen. Maar je moet er wel iets mee doen !
Theoretisch is het makkelijk gezegd dat je je hond moet motiveren. Maar achter die theorie hangt ook wel het belangrijke feit dat je als mens emotioneel motiverend en positief moet kunnen zijn. Je kan geen toneel spelen voor je hond !Blij kunnen zijn om de kleine prul die hij (toevallig, per ongeluk) juist doet, is geen ethologische kennis, maar emotionele vaardigheid van jezelf.
Ik heb kei hard aan mezelf moeten werken om het aan te kunnen.- Me niet verliezen in emoties van frustraties- Mijn oren niet laten hangen aan afbrekend advies- Mijn moed niet laten zaken, zelfs als er na maanden nog geen echte vorderingen waren.- Mijn doorzettingsvermogen aanscherpen (ondanks dat ik ne opgever ben)- Mijn zelfvertrouwen opkrikken, als ik voor de zoveelste maal begon te twijfelen.
Ik was niet uit het juiste hout gesneden voor Ian, maar ik heb er wel alles aan gedaan me daarin te verbeteren !
Ian was ook helemaal geen slechte hond ! Hij werd alleen zo door iedereen afgeschilderd.Er scheelt vast ook wat met het baasje, als je je sheltie nog niet aankunt....
Pijnlijke oordelen die misschien theoretisch juist leken, maar die een negatief effect hebben gehad op zowel mijzelf als op Ian.
Het ontbrak me echter niet aan goeie wil !
Ik heb enorm veel boeken gelezen.Goeie en foute.Ik wilde Ian begrijpen, want enkel door hem te begrijpen kon ik hem helpen.Ik wilde niet afhangen van de oordelen van anderen. Ik wilde zelf begrijpen, ondervinden, ontdekken en Ian stapje voor stapje bijsturen.
Na het eerste moeilijke jaar met Ian, ben ik op mezelf voort gaan doen. Geen hondenschool, geen begeleiding.Ik heb Ian, met veel vallen en opstaan, doen groeien op mijn eigen manier.
Toen Ian zes was, begon ik met obedience bij Martine Verhoeven.Zij vindt Ian een voorbeeldig hondje (kende ook niet zijn gehele voorgeschiedenis)Ian lijkt mij nu geknipt voor obedience, en moest hij jonger zijn geweest had ik vast wel wat niveau met hem bereikt. Ian is, hoewel hij in eerste instantie niet het juiste hondje voor me was, toch aardig op mij gericht. Ik kan bijna lezen en schrijven met hem.Maar ik weet wel welke weg ik met hem heb afgelegd.
Reactie van Robin Tamara
Had eerst niet begrepen dat je zijn gedrag in hondenschool-context beschreef. Dit zal toch 'too much' zijn voor dit hondje nu. Het gepaste evenwicht vinden tussen rust en activiteit, zijn werklust weten te kanaliseren zodat hij dit minder uit zijn omgeving tracht te halen, vanuit prikkelarm de omgeving opbouwen, relatie trachten creëren, eigenaars dan gemotiveerd houden...Denk dat extra begeleiding van een goede GT hier toch zeker op zijn plaats is!
Ik had toch ook graag mijn appreciatie geuit voor Nancy Martens hoor. Ben nogal onder de indruk van de moeite die ze deed om haar hond te helpen, en om zo open dat verhaal te delen. Mooi en bewonderenswaardig.