Ian doet enkel de dingen die hij graag doet.  In dat opzicht is hij niet anders dan ik.  Zorgen dat hij het fijn had en alles leuk vond was mijn manier om hem te motiveren.    

Nancy Martens

Ian was niet het volgzame, rustige knuffelpupje zoals ik me dat had voorgesteld.   Hij was een actieve wervelwind die in een mum van tijd mijn wereld tot een complete chaos had omgedoopt.  Ik had totaal geen vat op hem.   Joggers, fietsers en zelfs auto's hadden zijn volle aandacht.  Hij liep ze achterna of joeg ze luid blaffend weg.  Blaffen werd zowaar zijn handelsmerk en dat deed hij bij alles wat je je maar kon bedenken.   Een eigenschap waar ik niet vrolijk van werd !   Alles begon heel gewoon met het blaffen op auto's die voorbij reden.   Ondanks dat ik meteen met een gedragsdeskundige aan de slag ging, heeft het toch wel wat voeten in de aarde gehad om normaal met hem op straat te kunnen wandelen.    

Voor hem was blaffen zijn lust en zijn leven.   Hij trad het leven soms ook tegemoet als en kind in een pretpark, en bezorgde zichzelf zijn eigen rollercoasters door joggers en fietsers achterna te jagen en te geloven dat hij ze zelf had weggejaagd.   Het werd zijn grootste passie omdat dit gedrag ook zelfbelonend was.    Bovendien ging hij vol in het verzet als hij in zijn vrijheid werd beperkt.   Aan de riem lopen was volgens hem het meest onzinnige dat je hem kon aandoen.  Hem beletten om ergens achteraan te gaan, zijn grootste frustratie.   

Kortom, Hij deed gewoon zijn eigen zin en had graag het laatste woord.  Dat hij geen blad voor de mond nam is daarbij nog zacht uitgedrukt.   Ian praat bij alles wat hij doet, ervaart en voelt.     

Door een gedragsdeskundige te raadplegen had ik gehoopt zijn blafprobleem in een mum van tijd onder controle te krijgen.   Wat gewoon een blafprobleempje leek, was veel complexer dan ik zelf had kunnen bedenken.   Het heeft heel wat tijd gekost Ian te leren begrijpen, in evenwicht te brengen en stap voor stap te werken aan zijn concentratie, focus, zelfbewustzijn en -beheersing.

Eén van de opvallendste dingen die uit Ian's gedragsanalyse naar voren kwam was hoe snel Ian opgewonden werd.   Hij had niet veel nodig om compleet uit zijn dak te gaan.   Dit vraagt een aangepaste aanpak en maakt elk probleem of nieuwe ervaring extra moeilijk.  Pas veel later heb ik ontdekt wat dit eigenlijk doet in zijn hersenen en in zijn lichaam, en welk effect dit had voor zijn leervermogen en concentratie en bijgevolg dus ook op zijn gedrag.   

Kortom ... Ian hield niet van een "voorgekauwd" opvoedingsplan.  Zelfs het uitgewerkte trainingsplan door een gedragsdeskundige was , achteraf gezien, niet verfijnd genoeg om Ian probleemloos door het leven te loodsen.     Ian had nood aan exclusief maatwerk.    Zo iets waar ik zelf bij had moeten nadeken of desnoods nachten van had wakker gelegen.  Wat helaas ook vaak is gebeurd.    

Ian is typisch zo een hond waar je kop noch staart aan krijgt als je hem niet au serieus neemt.  Je kan niet zomaar om hem heen en geeft daarom een totaal andere draai aan je leven dan je zelf voor ogen had.    

Ik kon daar zelf niet altijd mee om en had het er vaak echt moeilijk mee.   Daarom heb ikzelf een grondige inspanning moeten leveren om de rust en kalmte (in mezelf) te blijven bewaren.    Door zijn gedrag niet langer te zien als "ongehoorzaam" maar als een gevolg van bepaalde factoren kon ik er steeds beter begrip voor opbrengen.   Begrip dat wel degelijk nodig is om er op de juiste manier mee om te gaan. 

Net als elke andere sheltie is Ian gevoelig, maar voor Ian betekend dit gevoeligheid in het zoveelste kwadraat.   Noem hem gerust hoog sensitief !  Hij heeft duidelijk gevoeligheden die veel verder reiken dan dat van een doorsnee hond.    Het gaat niet enkel over zijn eigen emoties maar ook om het aanvoelen van andermans energie en emoties.    En dat is enorm moeilijk.   Hij weet wanneer je zelf uit balans bent, en dat weet hij vaak veel eerder dan jij zelf.

Verder is Ian ook een controlefreak.   Hij heeft graag een duidelijk overzicht van de situatie.   Wanneer dingen uit de hand lopen of zijn petje te boven gaan dan zal hij er ook als dusdanig op reageren.    Dat vertaalt zich in, jawel .... blaffen !

 Ian heeft een grondige hekel aan honden die hem zonder enige vorm van fatsoen benaderen.     Het respecteren van zijn persoonlijke zone is een must.    Die persoonlijke zone is letterlijk zijn heiligdom.  Het heeft niet perse te maken met het feit of hij een bepaalde hond kent of niet, want ook tegenover Bowie heeft hij een persoonlijke zone.  Hij heeft een hekel aan contact-liggen met hem.   Het grappige is dat je het ook altijd ziet als je bijvoorbeeld groepsfoto's maakt met andere honden.   Hij laat altijd de nodige ruimte tussen de andere honden.    Je mag hem daarin niet forceren.  Zijn grenzen zijn er om te respecteren.   En gelijk heeft hij !!!!

Ook tegenover mensen heeft hij een ruime persoonlijke zone.  Toch wordt hij hierin zelden op de juiste manier begrepen.    Zijn nieuwsgierigheid maakt dat hij graag mensen gaat begroeten door ze persoonlijk te gaan besnuffelen.   Hij wil weten wat voor vlees hij in de kuip heeft.   Hij vindt dat het initiatief volledig van hem moet uitgaan.   Hij is degene die contact gaat maken en niet andersom !    Daar heeft hij ook zo zijn maniertjes voor.    Heel voorzichtig !   En als er blote benen zijn, wil hij daar altijd aan likken.     Soms denken mensen dat het ijs dan gebroken is, maar dat is absoluut niet.   Ian wil dat je je handen thuis houdt tot hij het gevoel heeft dat hij je kan vertrouwen.  En dat vertrouwen krijg je niet zomaar !       Ben je uit balans, heb je stress of straal je voor hem niet de juiste energie uit dan vind hij je gewoon niet leuk en dat moet je accepteren.   Zelfs al heeft hij je toch besnuffelt of gelikt.  

Aan katten en egels heeft hij een grondige hekel.    Dat zit hem in de "onvoorspelbaarheid.   Egels, vanwege een onverwachte confrontatie in het donker waarvan hij schrok en katten omdat er een kat in onze buurt woont die altijd op ons afkomt.   Die steekt zelfs speciaal de straat over om onze kant op te komen en voor Ian is dat gewoon te uitdagend.       Hij gaat dus nog steeds achter katten aan als hij de kans heeft.   Als ik een kat zelf eerder zie, kan ik hem er wel probleemloos voorbij loodsen.   

Ian heeft enorm veel kwaliteiten waarmee hij de meeste honden in veelvoud overtreft.   Toch blijft Ian een enorm moeilijke hond.   Als er morgen iets gebeurd wat hem en/of mij uit evenwicht brengt, dan staat hij naast mijn zijde als een niet te bereiken  irritante keffer.    Gelukkig weet ik dat ik hem dan niet moet onderwerpen aan een streng heropvoedingsplan.  Hij heeft gewoon nood aan innerlijke stabiliteit.    Dat bereiken is niet altijd makkelijk, want soms ligt het dan ook wel eens aan mezelf.     RUST is daarbij soms een toverwoord. 

De sterkste basisbehoefte van Ian is denk ik toch wel zijn vrijheid.    Wandelen is voor hem niet leuk als hij niet lekker los kan lopen.  Hij wil zelf kunnen kiezen waar hij loopt en wat hij doet.   Ik gun hem die vrijheid omdat hij geleerd heeft om ook los van de riem zijn fatsoen te bewaren.    Anders was het uiteraard een ander verhaal ...  

Positieve aandacht is een must in Ian's leven.  Hij werkt zichzelf graag uit de naad, en valt ook graag op met zijn doen en laten.     Hoewel Ian niet zo te vinden is voor "in de pas lopen" doet hij graag wat je van hem vraagt.   Hij was goed in obedience omdat tijdens deze lessen niets onder dwang of druk gebeurde en elke oefening opgebouwd werd als een spelletje.     

Frustratie is, naast blaffen, Ian's grootste minpunt.  Bovendien zijn beide nauw met elkaar verbonden.    Er zijn heel wat zaken die Ian enorm irriteren en aangezien hij ook maar gewoon hond is kan hij ook al eens een slechte dag hebben.    Ik maak het leven dan niet nog moeilijker voor hem en vraag dan geen "onmogelijke" dingen.      

Ian is ook wel een beetje een malle hond.  Maar hij is vooral heel lief en puur. Hij is ook een gevoelig zieltje en er zit niets boosaardigs in hem.    Ik kan hem ook ten volle vertrouwen.   Dat is dan ook de reden waarom ik van hem hou.  Hoe gek en mal hij ook in elkaar steekt, hij is toch het mooiste en het liefste wat me ooit is overkomen.