Yes yes yes, ik heb de Nederlandse kalender van Royal Canin !!! En we hebben geen zakje hondeneten gekocht maar wel een bijdrage gedaan voor de nederlandse hulphonden. En voila, nu heb ik hem :) En op de maand december staat Ian zijn mama Ivy, zijn oudere zus Jeslyn en zijn nichtje Stacey vol trots te blinken. En ook Dusty staat er nog mee op. Dat is dan ook de reden waarom ik hem wou.

Als we zoveel kennis hadden over onze auto, als over onze hond, dan zouden we met onze auto een kanaal willen oversteken en ons beklagen bij de fabrikant dat de auto niet bleef drijven.

Vandaag met Ian en Bowie een beetje agility les gehad. Ian en Bowie waren in hun nopjes. Nu kennen ze ook al de kattenloop (denk toch dat het zo noemt). En ja, ook Bowie leert snel (met Johan) Toch leuk zo'n training in het tempo van baas en hond ! Morgen is het weer vroeg opstaan want mijn vakantie zit er op. We hebben ervan genoten en veel met de hondjes gaan wandelen. Amai mijn voeten !

Vandaag een stevige wandeling gemaakt met Bettina Kwick en onze hondjes en haar honden hebben er van genoten. Wijzelf ook natuurlijk !!! En chapeau voor Ian die de hele wandeling de stilte zelf was ! Hij heeft het eindelijk door dat je ook in "stilte" pret kan hebben :) Gisteren tijdens de strandwandeling was het wel moeilijk voor hem maar dat is heel normaal. Hij ziet niet elke dag de zee en het strand voor jezelf alleen hebben kan zo een gelukzalig gevoel geven dat je als kleine hond niet anders kan om uit je dak te gaan !

Morgen is hij jarig. En hij verdient het om eens in de kijker te staan !!!Gelukkige verjaardag Ian !!!!

O die Ian ! Soms sta niet alleen ik er van te kijken maar ook mensen die hem kennen als "pretletter" die de hele wandeling laat weten hoe blij hij is dat er iemand mee gaat wandelen. Want dat vind hij opwindend ! Vandaag Ian aan een keurig testje onderworpen en met Peggy afgesproken om een stukje samen te wandelen. Bij wijze van surprice kwam Peggy ons tegemoet gewandeld. Had je Ian zijn vreugde moeten zien !!!! Maar ... daarna herpakte hij zich en ging keurig met ons meelopen zonder nog 1 keer te blaffen. En hij leek wel fier op zichzelf ook !!!!! Peggy wist niet wat ze zag en moest toegeven dat Ian op een maand tijd ineens HEEL VOLWASSEN is geworden. Het is een ander hondje geworden. Jaja, hij kan het ! Maar er ligt nog een hele uitdaging voor ons want Ian heeft zo nog 2 aandachtspuntjes waar we aan moeten werken. Maar ben toch content met dat kleine stapje dat we weer hebben bereikt !

GEWELDIG !!!! En dat is dan nog heel zacht uitgedrukt. Vanmorgen vroeg ben ik er met Ian op stap gegaan. Het was nog donker en iedereen vertrok naar het werk. Sinds kort ben ik met Ian weer de puntjes op de i aan het zetten en op stap gaan betekend tegenwoordig WERKEN. Ik ben er achter gekomen dat ik Ian, zodra ik hem vrij laat, eveneens nog aan het werk moet laten. Dat betekend dat er niet wordt gespeeld met balletjes of afgevallen denneappels. Hij draait daar zodanig van op dat hij gewoon blijft blaffen. Nu laat ik hem los en mag hij gaan en staan waar hij wil met als enige opdracht "zwijgen" Dat was moelijk voor Ian maar sinds een 2 tal weken heeft hij dat blijkbaar begrepen. Bovendien komt hij uit zichzelf vaak gewoon naast me lopen. De strever !!! Wat is het zalig wandelen op deze manier. Het lijkt of Ian een ander hondje is. Pas bij thuiskomst gaan we spelen. Nu moeten we natuurlijk ook de lat weer hoger gaan leggen en dit toepassen wanneer er iemand mee gaat wandelen (want dat vind Ian dan zo opwindend dat hij niet kan zwijgen) Een hele uitdaging... maar ik weet dat Ian van goeie wil is !!!!

Filmpje van vanmorgen… Als ik met Ian op straat loop verwacht ik keurig gedrag van hem. Op straat lopen is niet zomaar wat lopen maar echt trainen. Dit was nodig omdat Ian vroeger op elke auto blafte. Dat is gelukkig al een hele tijd over. De tijd is rijp om nu de grenzen te verleggen. Daarom gaat Ian vanaf maandag naar school, waar hij eerst wat privé aandacht krijgt. Ik hoop daar te kunnen werken aan Ian zijn innerlijke rust. Er moet een middel gevonden worden om Ian op een normale en ontspannen manier te laten meewandelen op straat zonder dat hij steeds naar me gaat kijken als er auto’s aankomen. Ik heb dit gedrag vroeger constant beloond en het is moeilijk om het nu om te buigen naar gewoon ontspannen gedrag. Het is niet altijd zo dat nieuw gedrag de problemen oplost. Ian gedraagt zich anders (en aanvaardbaar in onze ogen)… maar heeft zijn innerlijke rust nog steeds niet gevonden. Ian streeft de laatste tijd weer enorm naar mijn voldoening en het is ongelooflijk hoe fel hij daar in is. Soms ben ik bang dat zijne nek nog wel eens scheef gaat groeien !!! Ik zou een gat in de lucht kunnen springen voor dit gedrag. Soms doet het me ook wel wat. Ik kom zelden honden tegen die zo keurig met me meelopen zoals hij het kan. Maar Ian kan dit enkel maar als ook ik de aandacht bij de les hou en veel en positief met hem bezig ben. Dat is best wel intensief en vermoeiend. Zowel voor mij als voor hem. Nu hij in bos de rust gevonden heeft, terwijl hij toch z’n vrijheid krijgt, zoek ik ook op straat naar een manier om hem wat meer vrijheid EN rust te geven, zonder dat hij hervalt in slecht gedrag. Een nieuwe uitdaging voor Ian en mij. Maar ik geloof er in. Als gewone huishond heeft hij al vele andere overtroffen. Ik ben fier op hem !!!!    Foutje met opladen van filmpje !   helaas geen filmpje dus

Ian wordt in november 3 jaar en nog steeds heeft de buurman van 2 huizen verder er moeite mee dat Ian zo "klein" blijft. Nog steeds denkt hij dat Ian een border collie is en ondanks dat ik het hem al eens heb uitgelegd dat Ian een sheltie is en nooit veel groter zal worden dan zijn hond (cocker spaniel) vroeg hij het vandaag alweer of Ian nu eigenlijk volgroeid is. Al een geluk dat Ian en Bowie niet sabelkleurig zijn want dan had de verwarring nog groter geweest ! 't ja, in Berendrecht is de sheltie blijkbaar een onbekend ras

Met zijn jasje aan is hij nog even enthousiast ... maar stil ! Zodra Ian na een wandeling aan de lijn de vrijheid krijgt moet hij altijd even zijn gang gaan. Ik plaag hem nu door hem nog vanalles te laten doen. Blijven zitten, naast me lopen, door mijn benen waven en uiteindelijk af blijven liggen terwijl ik van hem weg ga. Pestkop dat ik ben :p In de verte lonkt de vrijheid van het bos ... Zeeer moeilijk voor Ian !!!!

Vanmorgen ben ik met de braafste sheltie van België gaan wandelen. Dat Ian met die eer gaat lopen en niet Bowie is echt wel een prestatie. (Hoewel Bowie ook wel zijn kuren heeft !!!) Sinds we Bowie hebben merk ik dat wanneer ik afzonderlijk met Ian ga wandelen, dat hij dan meer op mij gericht is en beter in staat is zijn best te doen. Logisch, want hij moet zijn aandacht nu al maanden delen met Bowie. Vanmorgen is Johan met Bowie gaan wandelen en ik dus alleen met Ian. Ik had hem een regenjas aangedaan zodat hij min of meer nog menselijk is nadat hij door de velden heeft zitten rondcrossen. Soms denk ik dat z’n regenjas eveneens een “gunstig” en “rustgevend” effect op hem heeft. In ieder geval heeft hij het beste van zichzelf gegeven ! Op weg naar de bomenbank liep hij keurig naast me met een slappe lijn. Zijn blik bijna constant op mij gericht, alsof hij bezig was zijn diploma van “goed gedrag en zeden” te halen. Maar goed … dat doet hij wel eens vaker, en af en toe weer eens helemaal niet dus ik raak niet meer in euforie als Ian dan laat zien wat hij kan. Mijn verbazing was echter compleet zodra ik hem uiteindelijk van de lijn losliet. Meestal gaat Ian dan uit z’n dak en de maatregelen die ik al maanden daarvoor neem hebben soms effect maar vaak ook niet. Maar dit keer was hij de stilte zelf. Op die manier was het zalig wandelen in de gietende regen. We hebben er allebei van genoten ! Als Ian dat blaffen achterwege laat is hij een zalige hond ! Bovendien kan hij ook behoorlijk goed luisteren. Tenminste als hij een goeie dag heeft !Op weg naar huis liep hij weer met een slappe lijn mee, alsof hij nooit anders gewend was. Misschien is het voor Ian inderdaad niet slecht dat hij z’n aandacht moet delen met Bowie. De keren dat ik alleen met hem weg ben, heb ik vaak een “andere” hond aan hem. Maar ik blijf met de voetjes op de grond staan. Ik weet als geen ander dat het gedrag van een hond geen constant gegeven is en onderhevig is aan bepaalde invloeden. Het blijft bij Ian soms een zoektocht naar het middel om die invloeden te overheersen. Vandaag waren we er al vast in geslaagd. Chapeau voor de stilste en braafste hond van Belgie ! Morgen levert hij die tittel misschien al weer in, maar vandaag verdient hij er een staande ovatie voor !!!

Iets willen, kunnen we allemaal. Maar een hond willen betekend nog altijd niet dat je de zorg er van ter harte neemt. Gisteren foto's gaan nemen van een heel klein lief hondje. Hoe geliefd hij ooit ook was ... hij werd uiteindelijk toch in de steek gelaten. Gelukkig zijn er nog mensen die hem en z'n maatje opvingen en verzorgden en heel misschien heeft hij nu toch een gouden mandje gevonden. Eind goed al goed voor dit hondje. Het stemt toch tot nadenken wat mensen hun geliefde huisdieren durven aandoen !!!

Hehe, het lijkt of hij hier vlak aan een afgrond zit maar zo gevaarlijk als het er hier uitziet is dat plekje niet. Hij komt er bijna dagelijks en dit is gewoon bij ons in Zandvliet in 't bos

Tegenwoordig ga ik 's avonds afzonderlijk met Ian en Bowie buiten. Dat is leuk omdat je dan apart met ze kan bezig zijn. Maar ik voel het wel in mijn voeten, amai ! Maar laten we maar besluiten dat die dubbele wandeling goed is voor mezelf.

Bowie en Ian zijn letterlijk elkaars tegenpolen. Ian houdt er van om de speeltjes terug in de bak te smijten en Bowie doet niet liever dan alles er uit te halen.

Gisteren naar de oncoloog geweest en normaal stond er nog onco revalidatie op het programma ! Maar dankzij Ian (omdat ik elke dag met hem ben blijven wandelen) hoef ik dat nu niet te doen en mag ik rustig op mezelf revalideren. DANK U WEL IAN !!!!

Als mensen ziek zijn worden plannen soms wel eens van de lange baan geschoven. Maar dromen blijven bestaan en nu het einde van de behandeling in zicht is wordt het tijd om de draad weer op te nemen en die wensen te vervullen die we eerder hadden gehad. Er komt een nieuw begin voor Johan, voor mij ... maar zeker en vast voor Ian ! Als Ian spreken kon, hij had het alvast aan iedereen verteld wat hij vandaag heeft gedaan. Laat dat nog maar een verrassing blijven !!! Met een beetje geluk zul je dat binnenkort hier met woord en beeld wel vernemen

Ook dit is Ian ...een ijdeltuit ! (en dat voor een reu)Toen hij jonger was moet hij vaak gedacht hebben dat het een hondje was om mee te spelen toen hij zichzelf in de oven zag. Toen kwam er wel eens gekwispel bij. Ondertussen moet hij al wel hebben begrepen dat zijn spiegelbeeld niet echt is. Het ruikt namelijk naar inox en glas. Maar toch blijft hij dit ritueel in ere houden en elke ochtend zit hij naar zijn spiegelbeeld te gluren. Volgens mij wil hij zien of zijn haar wel goed ligt :)Ofwel verwacht hij nog steeds dat als we de oven open doen, zijn vriendje vanachter het glas vandaan komt. Ian doet dit bijna elke ochtend en hij blijft echt wel lang staan kijken. 't is ook nogal ne kadee he !

Liefde voor een hond is meer dan graag een hond willen. "Graag willen" kunnen we allemaal. Maar elke dag een hond geven waar die hond behoefte aan heeft, schijnt in de praktijk veel moeilijker te zijn dan gedacht. Er zijn veel mensen die een hond bezitten, en hem zelfs graag zien. Maar hebben ze zich al ooit afgevraagd of hun hond gelukkig is met het leven dat ze hem te bieden hebben ??? Een hond heeft beweging en ruimte nodig. Elke dag opnieuw. Daarnaast vraagt opvoeding enorm veel energie. Hebt ge geen tijd of energie ? Begin dan aub niet aan een hond !!!

Ging 2 keer serieus onderuit tijdens de wandeling. Mijn nichtje kwam kijken of alles ok was en ging op dezelfde plek onderuit. Het is dus gevaarlijk glad in de Polders van Berendrecht ! Voor Ian mag het alle dagen zo'n weer zijn