In november 2020 kreeg ik een bericht in mijn messenger, naar aanleiding van iets wat ik over Ian in een facebookgroep geschreven had.    Mevrouw zag heel wat herkenning in wat ik schreef.   Met haar toestemming doe ik hier het verhaal.   Ik start met het bericht zoals ik die in mijn messenger vond.    

 

Hé Nancy, ik las juist je brief op FB.  Ik herken hier veel in.  We hebben een border collie, Max die in januari 2 wordt. Hij luistert goed, als hij bekend terrein en alleen is.  Maar vanaf we ergens nieuw zijn met veel nieuwe indrukken, of als er ergens afleiding is, luistert hij heeeel slecht.

Ik ben ondertussen ook met hondenschool gestopt omdat hij uit angst uitviel naar sommige honden. 

Soms, wanneer hij in het openbaar weer eens niet luistert en helemaal weg is in zijn wereld, schaam ik mij soms ook.  En moet ik mezelf er aan herinneren om rustig te blijven, hij is maar een hond.

Maar wel een border collie!  Die horen juist zo juist te gehoorzamen! Dat zullen de mensen wel denken.

Sinds kort probeer ik ook te oefenen op 'aandacht voor het vrouwtje' maar met afleiding is dat een hele moeilijke.

Max ziet ons heel graag dat weet ik, ik kan niet naar het toilet gaan of douche zonder hem. Maar hij zal nooit tot bij mij komen om een knuffel als ik dat vraag.  Was dat bij jou misschien ook zo?

Het doet deugd te weten dat ik niet alleen deze ervaring heb.  Heb je misschien nog een goede tip die jou voorruit heeft geholpen?  Veel succes nog met Ian het is een prachtig hond.

 

—————-

 

Ik heb mevrouw eerst wat vragen gesteld, oa wat betreft de afkomst van Max om te achterhalen of de socialisatie wel goed was verlopen.    Hoewel Max afkomstig was van een herkende fokker werden daar echt nog verouderde adviezen gegeven ivm het bestraffen van de pup.  Oa de pup in de nekvel grijpen en laten voelen wie de baas is.   Soortgelijk advies kregen ze ook via de hondenschool. Helaas !  

Ja mensen…dit is Belgie (daar waar op sommige plaatsen de tijd is stil blijven staan)

Gelukkig was mevrouw er zelf al achter dat dit niet echt juist was.   Ze was inmiddels ook lid van de facebookgroep van Martine Verhoeven (dwangvrij trainen) welke haaks staat op wat doorsnee Belgische hondenscholen nastreven.  

Na wat heen en weer communiceren had ik het gevoel dat het gedrag van Max het gevolg was van miscommunicatie en onwetendeheid, terwijl mevrouw wel degelijk de intentie had het goed te willen doen.  De hond werd ook enorm graag gezien door het hele gezin.   Zowel fokker als hondenschool hadden echter niet de juiste kennis doorgegeven waardoor er geen fijne vertrouwensband met Max was kunnen ontstaan.  Het vertrouwen was een beetje zoek.

Dat was voor mij reden genoeg om deze mevrouw wat op weg te helpen zodat ze zelf een andere wending kon geven aan het leven van Max.

Er waren verschillende problemen :

Max viel uit naar andere honden.  Dit was ontstaan (zeg maar aangeleerd) in de hondenschool.  Ik heb ook een filmpje gezien die ze me deelde, welke gemaakt was in deze  hondenschool.  Dat zei eigenlijk genoeg.

Max was soms ook overprikkeld, al was dit niet in dezelfde mate als Ian destijds.   

De relatie tussen mevrouw en Max kon absoluut nog verbeterd worden.

Ik heb mevrouw de klicker training uitgelegd, maar dan wel met een klickerwoord (het woordje Yes).  

Verder heb ik haar ook doorverwezen naar enkele website oa die van Monique Bladder en haar het advies gegeven om er ook eens webinars te volgen, ivm uitvalgedrag van honden.

Ik heb haar ook een filmpje gedeeld over de stressemmer, zodat ze ook het gegeven “stress” en de opbouw daarvan beter zou begrijpen.  

Ik deelde haar ook filmpjes met lichaamstaal van honden, zodat ze haar hond ook beter kon lezen en begrijpen.

Mevrouw was erg gemotiveerd en heeft er echt werk van gemaakt om op een andere manier met Max om te gaan en zijn gedrag beter te begrijpen.  Uiteindelijk kon ze ook haar man motiveren om het anders aan te pakken.

Ik had ze flink wat informatie bezorgd waardoor ze toch een tijdje geheel zelfstandig verder kon.

In januari 2021 ontving ik een verslag van haar hoe het inmiddels ging.  Ik citeer daaruit effe letterlijk.

Hey Nancy,

 

hoe gaat het ginder, alles goed?  

Hier gaat het heel goed! Sowieso heb ik veel meer connectie met Max en hij luister al zo veel beter!  Door de ‘yes’ oefeningen heb ik nu veel sneller zijn aandacht al ik zeg ‘kijk’ en luister hij dan natuurlijk aandachter naar wat ik zeg op dat moment.

Verder ben ik nu terug bezig met een mooie ‘aan de voet’ om hem los en vast te maken, ik had dit een tijdje achterwege gelaten omdat andere dingen belangrijker waren.  En ik oefen nu weer meer op het los lopen met ondertussen contact houden met mij en wachten op mij.  Het is ongelooflijk hoe hard hij nu op mij let terwijl hij voor mij loopt, zo’n verschil met vroeger!

Onze vorige hond Luca deed, als hij uit de tuin kwam, de deur open een weer dicht.  Ik probeerde dit Max al lang aan te leren maar dat lukte maar niet.  Tot ik weer een probeerde en toe kei, kei, enthousiast reageerde en daarna een ‘jackpot’ (leiveel kleine stukjes na elkaar) aan snoepjes gaf.  Dan werd hij mega-enthousiast en zo trots!  En van toen af doet hij de deur dicht als ik het vraag!

Dat doe ik nu ook vanaf dat ik een hond zie, en Max blijft rustig (ook al is de hond nog ver) beloon ik en ‘bestoef’ ik hem, zijn we de hond voorbij ben ik weer kei-enthousiast en krijgt hij ‘jackpot'.  Daar krijgt hij vleugeltjes van.  Met dit systeem is hij sinds vorige week, en vandaag zijn we zeker 20 honden gepasseerd maar 1 keer uitgevallen en die keer was dan nog onze schuld omdat we hij het eerder en langer had gezien dan wij.

We hebben deze week ook een webinar van Monick Bladder gevolgd en daar hebben we uitgeleerd dat we hem veel laten snuffelen en zijn eigen weg moeten laten gaan in het bos (vandaar ook het los lopen) want daar krijgt hij zelfvertrouwen van.  En die legde ook weer de nadruk op de snoepjes op de grond gooien.  Daar zijn we dus deze week ook weer mee begonnen (ook mijn man is nu overtuigd) en dat heeft nu ook veel effect.

Max is zoveel veranderd! Hij heeft veel connectie met ons, is nog veel vrolijker, luistert beter en heeft veel meer zelfvertrouwen.  Ik ben zo trots!

En toch!  Vorige week kwam ik voorbij de hondenschool, daar legde ik aan een leraar uit waarom ik gestopt ben (daarbij werden al ogen getrokken) en hij zei: dus je hebt het opgegeven en de hond heeft gewonnen.  Ik heb toen gezegd dat ik mij dat niet liet zeggen.  Maar die mensen zijn al 25 jaar overtuigd dat hun methode de juiste is, die snappen dat niet.

Ik ben daar toen niet goed van geweest.  Maar als ik vandaag zie, we zijn met vrienden en hun hond gaan wandelen in een druk gebied met veel honden.  En de hond van onze vrienden had voor de eerste keer meer aandacht voor Max dan andersom. En hij is op één na alle honden netjes gepasseerd dan ben ik zo trots op ons!

Zo, je ziet, ik ben nog altijd bezig he, de aanhouder wint.  Vriendelijke groetjes en nog een bedankt!  

A.

Kort samen gevat is er heel wat veranderd in het leven van Max, zonder dat daarvoor een gedragsdeskundige moest worden geraadpleegd en zonder dat er ingewikkelde trainingen nodig waren om het uitvalgedrag te doen afnemen.  Wel is er zeer intensief werk van gemaakt.  Niet enkel training, maar vooral het optimaliseren van haar relatie met Max en het verruimen van haar kennis en inzicht, zodat ze zelf haar plan kan trekken.

Het gaat nu goed met Max  Het gebeurd nog wel eens dat hij eens uitvalt, maar ze begrijpen hoe het komt en hoe ze het moeten aanpakken.   Max is erg op mevrouw gericht en luistert veel beter. 

De onderlinge band met Max is ook zoveel beter.  Mevrouw benoemde het zelfs als een eenheid.

In 1 van haar updates zegt ze zelfs dat ze de klicker methode opnieuw was gaan opzoeken om deze aan haar buurman te geven.  Iets wat ik alleen maar kan toejuichen.

Het mag duidelijk zijn dat Belgische hondenscholen soms meer kwaad doen dan goed.  Zeker diegene die stil zijn blijven steken in de tijd.  Helaas blijkt uit bovenstaand verhaal dat zulke hondenscholen echt nog bestaan.

Mevrouw heeft echter haar buikgevoel gevolgd, is met de hondenschool gestopt en heeft vervolgens hulp gezocht.

Hoewel ik zelf niet kundig genoeg ben om advies te verlenen, wist ik mevrouw toch te motiveren om met een positievere trainingsmethode aan de slag te gaan, welke ik tot in details (in verschillende stappen) had uitgewerkt voor haar.

Verder heb ik geen kant en klare oplossingen aangereikt maar haar de weg getoond om haar draai te leren vinden met Max.  Dit door haar aan te moedigen zelf informatie op te zoeken en webinars te volgen.  Daar heeft ze enorm veel tijd in gestoken en dat heeft geloond.    

Mevrouw bewees dat ze, mits de nodige informatie, zelf in staat was om Max te helpen.  Ze heeft zelfs grotendeels rechtgetrokken wat de hondenschool bij Max heeft verknoeit.