Als je een hond hebt die zichzelf extreem snel verliest in zijn eigen opwinding of op een andere manier veel stress ervaart, moet je een structuur gaan verzinnen om te voorkomen dat de denkbeeldige stressemmer van je hond voortduren overloopt. Enkel zo bereik je dat je hond in balans is met zichzelf. Een degelijke structuur bied houvast en voorspelbaarheid.
Uiteraard heeft ELKE hond behoefte aan structuur en duidelijkheid, maar het hangt van hond tot hond af in hoeverre je die dagdagelijkse structuur invult of doordrijft.
Ondertussen heeft ervaring mij geleerd dat Ian een heel normale en relaxte hond kan zijn als je een welbepaalde structuur aanhoudt. Al heeft het me heel wat tijd gekost om daar de juiste balans in te vinden. In boeken of op internet komt het aanbieden van structuur vaak aan bod. In theorie lijkt alles logisch en eenvoudig maar dit in de praktijk omzetten was voor mij een echte zoektocht. Hieronder vind je datgene wat ik er mee gedaan heb, maar ook waar ik tegenaan liep.
RUST
Iedere hond heeft nood aan voldoende rust. De ene misschien al wat meer dan de andere, maar voor Ian was dit absoluut een gouden huisregel. Ongestoord en vast kunnen slapen was voor hem een prioriteit. Het is de ideale manier om de stresshormoontjes (van de opwinding, de hondenschool of stressvolle ervaringen) te doen afnemen. Er zijn bij ons in huis verschillende slaapplekken waardoor Ian en Bowie vrij kunnen kiezen waar ze slapen. Een Benche werd enkel gebruikt toen Ian nog pup was, en hij heeft zelf een vervanging uitgekozen voor die benche. Hij kruipt onder onze keukentafel, die aan onze keuken vast hangt en langs drie kanten afgesloten is. Als hij daar zit wil hij echt rust. Je merkt dan ook niet eens meer dat hij er is. Meestal slaapt hij dan heel vast. Dat was vroeger wel eens anders ...
Het is niet zo dat elke hond automatisch de rust gaat opzoeken die hij nodig heeft. En zo ging het dus ook met Ian. Een hond die overprikkeld is zal vaak juist hyper actief gedrag vertonen. Bij Ian was dat als hij naar de hondenschool was geweest, op straat had getraind of heel veel activiteiten had gedaan. Wanneer honden hyper gedrag vertonen, denken veel mensen dat de hond nog niet genoeg beweging heeft gehad en gaan dan nog extra wandelen of spelen. Helaas bereik je dan het tegenovergesteld.
Gelukkig heeft Ian hierin nu een mooi evenwicht.
RUIMTE
Ian heeft een grote behoefte om vrij te kunnen zijn en lekker zijn eigen ding te doen. Hij heeft een grondige hekel aan "in de pas lopen" of te worden betuttelt. Vrijheid staat dan ook bovenaan zijn prioriteitenlijstje. Zichzelf kunnen zijn is een basisbehoefte voor elke hond, maar Ian had karakter genoeg om die behoefte sterk door te drukken. Mijn ideeën en de zijne zaten in het begin absoluut niet op één lijn.
Toen Ian jong was deed ik daarom niets anders dan hem voortdurend commanderen of begrenzen omdat ik voortdurend controle over hem wou. Ik dacht dat die controle de enige mogelijkheid was om hem in alle veiligheid zijn vrijheid te gunnen. Voor Ian betekend dit echter geen vrijheid en het frustreerde hem enorm en was daarom ook een serieuze stressfactor. Hem onder controle willen houden of willen sturen had dan ook een omgekeerd effect. Anderzijds was niet ingrijpen natuurlijk ook geen optie, want het achterna jagen van joggers en fietsers deed de stressemmer ook snel overlopen. Ook opwinding is immers stress. Het was een moeilijke uitdaging om een goed balans te vinden in Ian's stressniveau en altijd juist te reageren of de juiste dingen te doen. Het was een vicieuze cirkel waar we niet uit leken te komen, omdat ik soms ook wel een oen was op dat vlak. Ik deed soms echt de verkeerde dingen.
Ruimte bieden gaat niet enkel over los van de riem mogen rennen maar trekt zich ook verder door naar andere vlakken. Het betekend vooral ook rekening houden met de mogelijkheden, beperkingen en persoonlijke behoeften van de hond. Je hond gewoon de hond laten zijn die hij van nature is. Principes die in veel hondenscholen veel te weinig aan bod komen. Ook het afdwingen of forceren van gedrag zorgt voor veel stress. Een hond alle ruimte geven om zichzelf te zijn zonder dat hij zich daarbij bezondigd aan gedrag dat ongewenst is, is niet altijd even makkelijk toe te passen. Door ongewenst gedrag te "voorkomen" hoef je al niet bezig te zijn om gedrag af te leren. Leren anticiperen en gedrag leren lezen en tijdig inschatten is dus een groot pluspunt.
REGELMAAT.
Het is een handig hulpmiddel in Ian's leven geweest om een bepaalde regelmaat aan te houden. Dat waren niet echt ingewikkelde dingen. Het geeft een hond rust wanneer er een bepaalde routine zit in gebeurtenissen. Een vaste dagindeling doet echt veel. Als dingen voorspelbaar zijn voor je hond gaat hij er ook veel rustiger mee om. Ook vaste uitlaatmomenten en vaste uitlaatplekken geven je hond innerlijke rust.
Iedere dag met Ian op een ander plek gaan wandelen was alsof je een uitstapje naar een pretpark deed. Uiteraard ga je wel eens op een andere locatie wandelen. Dat hoort er bij ! Maar denken dat je zoveel mogelijk afwisseling op korte tijd moet aanbieden omdat je hond het anders saai zou vinden is toch verkeerd gedacht. Logisch dat wij hier ook wel onze draai moesten in leren vinden. Socialiseren was niet zo eenvoudig. Leren aanvoelen wat je hond aankan, daar draait het denk ik om.
CONSEQUENT ZIJN
De enige manier om duidelijkheid voor je hond te scheppen is dat je consequent bent in je huisregels. Ook dit geeft een hond innerlijke rust omdat hij dan gewoon weet waar hij aan toe is.
Als je Rust, ruimte, regelmaat en consequent zijn, nastreeft kom je al een heel eind om neurotransmitters en stresshormonen in balans te houden.
Voor Ian heb ik zijn dagelijkse wandelingen ook nog eens onderverdeeld in een vaste structuur.
STRUCTUUR TIJDENS DE WANDELING
Eerst en vooral maak ik een onderscheid tussen wandelingen, samen met Johan en Bowie en de één op één wandelingen met Ian.
Wanneer je altijd met twee honden gaat wandelen zal je merken dat honden dan meer met elkaar bezig zijn en minder met jou. Er ontstaat dan soms een sterkere bindingen tussen honden onderling dan tussen honden en baasje. Vandaar dat enkele één op één wandelingen per week wel goed zijn voor het opbouwen van de onderlinge band. Daarom worden Ian en Bowie meermaals per week als individu uitgelaten zodat ze exclusieve aandacht hebben en bijgevolg er ook gewerkt wordt aan de binding mens-hond.
De structuur die ik aanhield in wandelingen was enkel van toepassing als ik alleen met Ian op stap was.
Samen bezig zijn :
1) Spel : Niet te lang doorgaan met wild spelen. Dit omdat ik ondervond dat te veel wild spel, achter ballen aanjagen en ravotten met hondenvriendjes zoveel opwinding te weeg kon brengen waardoor hij daarna nog weinig controle had over zichzelf. Het was juist op die momenten dat het dan fout ging met Ian. Er wordt uiteraard wel met een bal gespeeld en ik deed ook heel wat ren-spelletjes maar soms moet dit echt worden gedoseerd. Er zijn gelukkig wel spelletjes die niet met snelheid te maken hebben en die kunnen na een druk spel wel weer wat rust brengen. Snoepjes zoeken in het gras is bijvoorbeeld heel rustgevend.
2) Dingen oefenen : Ik probeer tijdens elke wandeling wel eens een momentje in te lassen om iets te oefenen. Soms ook gewoon wat dingetjes herhalen die hij al goed kende. Dit hoeft niet perse lang te duren, en vaak vloeien spel en dingen oefenen gewoon door elkaar. Oefeningen zijn voor Ian meestal ook maar gewoon een spel.
3) lichaamstaal : Toen Ian een jaar of zes was ben ik begonnen om heel wat dingen enkel nog met lichaamstaal aan te geven. Omdat ook bij Obedience meestal gebruik werd gemaakt van lichaamstaal en ik ondervond dat Ian hier enorm goed op reageerde ben ik dat tijdens wandelingen ook gaan invoeren.