Wie is Ian ?  Waar komt hij vandaan en wat is zijn ras ?

Ian is shetland sheepdog.  Vaker noemt men dit ras gewoon sheltie.   Sommige zien er een kleine collie in, maar het is echt en afzonderlijk ras en niet gewoon een miniatuurtje.  

Ian is een Amerikaanse Sheltie.  Deze hebben over het algemeen een steviger lichaamsbouw dan de Engelse variant en vaak ook een iets pittiger karakter.    Dat hoeft echter niet altijd zo te zijn.   Ian heeft bevoordeeld niet dat typisch hoofd dat zo afwijkend is van de Engelse standaard.   

Ian werd in Nederland geboren op 22 november 2009.

Hij woog 220 gram en was de kleinste telg van het nest.    Hij heeft nog drie broertjes.   Raven (inmiddels overleden), Shay en Casper (kort na Ian overleden).   Op zijn stamboom draagt Ian de naam Moddey Cloh Bi a Challenger, maar wij noemen hem gewoon Ian.  

Ian's fokker is Geraldine Jansen van de kennel "Moddey Cloh" en zij woont in Krabbendijke (Nederland)    

De mama van Ian is Ivy (stamboomnaam : Kyrie Finally Bi Mine).   Zijn papa is Brady (stamboomnaam : C-A Moon Versace )   Brady woont in  Duitsland bij Rabea Angel.  Zowel Ivy als Brady zijn geboren in Amerika.

Een sheltie is er in verschillende kleurtjes.   Ian is bi black, oftewel zwart met wit.   Hierdoor wordt hij vaak verward met een border collie.    Sabel kleurige shelties zien er dan weer uit als een mini-lassie (Schotse Collie).

Toen de pups geboren waren, wist ik snel dat juist Ian mijn voorkeur had.   Noem het gerust liefde op het eerste gezicht.  Het was echter de fokker die zou beslissen welke pup ons gezin zou vervoegen.   Mijn geluk kon niet op toen "bi a challenger" wel degelijk onze Ian werd.         

De stamboomnaam van Ian heeft een bijzondere betekenis.

Moddey Cloh is zijn familienaam.  Hij betekent  boerderijhondje. 

Bi verwijst naar zijn kleur : Bi-Black.  Een niet zo vaak voorkomende kleur bij Shelties.

A Challenger : Geraldine vond hem blijkbaar een hele uitdaging.  En dat heb ik zelf ook kunnen ondervinden.   

 Zijn naam zegt dus iets over zijn soort, zijn kleur en zijn karakter.   Geraldine is altijd creatief in het zoeken van namen die passen bij het hondje.    Bij Ian klopt dit wel echt heel goed want Ian doet zijn naam "challenger" alle eer aan.  Hij werd mijn grootste uitdaging voor de eerstkomende jaren.  

Hoe is het karakter van een sheltie ?

Een sheltie is een opgewekt, nieuwsgierige hondje, die zich graag bemoeit met zijn omgeving en graag “gezien” wil worden door zijn baas.  En dit is letterlijk een bondige beschrijving van hoe Ian is. 

Vroeger was de sheltie een alround boerderijhondje.   Hij was bewaker van huis en erf, en tevens een handig hulpje bij het hoeden van een kudde schapen.   

Ian heeft alles gezien en gehoord en hij vindt het zijn persoonlijke taak om ons hiervan op de hoogte te stellen. Logisch ook, want daar is die ras jarenlang op gefokt.  Naar mijn gevoel ziet hij te veel :).

Overmattig blaffen is een gekend minpuntje binnen het ras, en daar kan Ian van meespreken. Volgens kenners is “sheltiegeblaf” heus in goede banen te leiden, als men daar van kleins af werk van maakt.    Mijn ervaring is dat die vlieger niet altijd opgaat.   Wil men ook de oorzaak en de achterliggende emotie aanpakken, heeft men heus zijn handen vol, en komt men er snel achter dat dit verre van makkelijk is.   Nog te vaak wordt overmatig blaffen gewoon afgestraft.  Er wordt niet altijd aandacht besteed aan de oorzaak.   

Ian zou zeggen : "het is niet omdat ik stop met blaffen, dat daarmee al mijn ongemak van de baan is".    En gelijk heeft hij ! 

Juist omdat een sheltie gevoelig is, is blaffen vaak ook een emotionele ontlading.   Er kan sprake zijn van frustratie, opwinding of zelfs angst en blaffen is de enige manier waarmee een hond daar uiting aan kan geven.   Je kan deze verschillende gevoelsnuances niet op één en dezelfde manier aanpakken.  Blaffen vraagt daarom altijd veel meer inzicht en advies, dan dat wat men op eender welke website ooit kan bieden.   

Rasgidsen maken van de sheltie de ideale gezinshond, terwijl mijn ervaring zegt dat sommige shelties, door hun natuurlijke eigenschappen, moeilijk kunnen aarden in een druk huiselijk bestaan.  Een degelijke socialisatie in combinatie met voldoende beweging en mentale activiteiten (hersenwerk) is een must.  Je leven en activiteiten aanpassen aan de behoeften en het welzijn van je sheltie, is binnen een druk gezin wellicht niet altijd mogelijk.   Ik denk dat veel jonge gezinnen hier zich soms aan mispakken.  Ook de drukte van kleine kinderen kan voor een gevoelige sheltie wel eens te veel zijn.     

Als Ian had kunnen kiezen, had hij liever op een boerderij gewoond.   Het wonen in een rijhuis, in een toch iets drukkere buurt is voor hem verre van ideaal.   Actief spelende kinderen in de tuinen achter en naast ons hebben toch ook een tijdje voor heel wat overprikkeling gezorgd.    Al moet ik zeggen dat hij best wel veel van ze kan verdragen.

 Zelf kan hij ook wel eens voor de nodige overlast zorgen.  Ian kan gewoon niet in stilte spelen.   Hij is meteen overenthousiast.   

Het is belangrijk dat Shelties naast hun activiteiten, voldoende rust krijgen en kunnen doorslapen als ze daar behoefte aan hebben.   Ian gaat altijd slapen na zijn ochtendwandeling, en als er niet echt plannen zijn, slaapt hij door tot 3 uur in de namiddag.   Hij is dus een behoorlijke slaapkop, maar heeft dit ook echt nodig.   

Het aanpassingsvermogen van een sheltie is enorm.  Je kan hem zelfs op een flat houden.   Wanneer je echter van mening bent dat een hond zich maar dient aan te passen aan jou noden en wensen, ben je met hem aan het verkeerd adres.  Je zal dagelijks uit je pijp moeten komen om jou hond te voorzien in zijn dagelijkse basisbehoeften. Je mag er echter ook niet in overdrijven.   Anders krijg je een hond die hyperactief wordt.    Het is soms echt een kunst om de juiste balans te vinden tussen actie en rust.   Daar heb ik zelf toch ook wel lang over gedaan om die balans te vinden.   

Ian heeft een enorme behoefte aan vrijheid.   De mogelijkheid om los te lopen is voor hem een prioriteit.   Ian loopt ook los op plaatsen waar hij dat eigenlijk niet mag.   Er is lang genoeg gewerkt aan Ian's fatsoen en respect voor zijn omgeving.    Wild, andere honden, wandelaars, fietsers en joggers hebben van hem niets te vrezen.   Zelfs al was dit in een ver verleden één van zijn grootste minpuntjes.  

In België is de sheltie nog niet zo populair als in Nederland en ik kom nog vaak mensen tegen die het ras niet kennen.

 

Hieronder een foto van zijn papa en mama.   Papa is een bi black, en mama een bi blue.