Zaaaaaaaalig !!!!!
Het zag er niet meteen ideaal weer uit voor een wandeling maar Ian en ik trokken er alleen op uit en dat is, weer of geen weer, altijd fijn. Bowie kreeg een wandeling op zijn maat (is niet dol van regen) en Johan heeft hem met veel plezier in de watjes gelegd.
Ik heb mijn wandellaarzen aangetrokken zodat mijn voeten lekker droog bleven en met een lange winterjas hield ik het zelf lange tijd droog. De temperatuur was goed en het geluid van het druppelen van de regen rustgevend. Af en toe is het gewoon zalig om die bekakte wereld even vaarwel te zeggen en de polders in te trekken en op te gaan in de natuur. Je wordt er een andere mens door. Met dit weer kom je ook niemand tegen. Er ontstaat en verbondenheid tussen jezelf en je hond. Gesprekken zijn er niet. Er is stilte. Jawel ... er is echt stilte !!!!! Ian geniet van zijn vrijheid en neemt de natuur eveneens in zich op. En ja ...daar wordt hij stil en gelukkig van. Ik hoef niet op hem te letten en ik hoef hem niets te vragen. Hij gaat waar ik ga, en stopt als ik stop. Hij ziet de dingen die ik zie en ik zie de dingen die hij ziet. Meer dan dat is er niet. Het lijkt alsof een onzichtbare riem ons verbonden houdt. Hij voelt zich het boerderijhondje dat hij altijd al had willen zijn. De polders ... daar is hij intens gelukkig en daar ben ik het ook. Samen hebben wij die vrijheid nodig en het is gewoon een prioriteit om aan deze behoefte te voldoen. De motivatie om het "hondenweer" te trotseren is dan ook hoog. Ik weet wat ik er voor terug krijg en wat het doet met mezelf. Samen met Ian heb ik bergen verzet toen het leven me tegen zat. Hij is al heel vaak mijn mentale coach geweest en zelfs mijn dokter. Dankzij hem zijn zelfs mijn voeten al stukken beter !!! Ian maakt een doorzetter van me, terwijl ik dat eigenlijk helemaal niet ben. Het leven is beter met hem !
En ja, dat is nu net de reden waarom ik af en toe eens samen met hem ontsnap aan het leven van alledag. Dat bekakte gedoe van sommige mensen. Een maatschappij die ons soms dwingt te jagen en te stressen, terwijl dit ons niet sneller doet handelen maar eerder ziek maakt. Het humeur dat omslaat als de regen er met bakken uit valt en het gezeur om zulke kleine prul. De zogenaamde hondenliefhebbers die dan rap rap, gewapend met paraplu een blokje om gaat , tijd terwijl druk doende met gsm en in hun hoofd het lijstje afgaan van alles wat ze die dag eigenlijk nog moet doen. En of je haar nog goed ligt en de nageltjes nog moeten gelakt ...
Pfffffffff. De maatschappij maakt ziek en moe !!!!
Sinds 2011 weiger ik dit in mijn leven toe te laten en ik weet dan ook waarom !
Laat mij maar af en toe wat pletsen en dretsen in het lange gras, gewapend met jas en regenbotten. Ik ben gelukkiger dan je denkt !
Reactie plaatsen
Reacties