Lieve Ian,
Vandaag word je 12 !
Het leek wel of het gisteren was toen je als een wervelwind ons leven binnen stormde. Je liep sneller dan het geluid, en vaak met zoveel lawaai zodat het leek dat je door de geluidsmuur ging . Maar kijk hoe wijs en braaf je nu geworden bent ! Wat geniet ik van het automatisme die er is tijdens wandelingen. Ik hoef je niets te vragen of commando’s te geven.
Als er fietsers of joggers aankomen ga je netjes opzij en richt me tot mij.In alle stilte, alsof je dat altijd zo gedaan hebt.Ooit was het anders…Wij waren destijds toch echt een complex duo. Jij doof (je luisterde niet) en ik blind (ik zag niet alles wat ik moest zien) Nu vullen we elkaar mooi aan, alsof het vanzelfsprekend is. Het was een geweldig avontuur om tot dat punt te komen. Leerzaam, verrassend maar vaak ook moeilijk en uitdagend want je wist altijd wel iets nieuws te verzinnen waar ik dan een oplossing voor moest bedenken. Alsof je het er voor deed ! Maar hoe je het draait of keert, we hebben onze draai gevonden met elkaar en dingen opgelost waar menig gedragsdeskundige nog wel wat van kan leren. Ik ben zo trots op hoe je nu bent en blij dat ik degene ben die je al 12 jaar door het leven loods. Want ik ben degene die de complimentjes in ontvangst neem als men jou fatsoen opmerkt . En dat gebeurd vaak ! Vooral als ik alleen met je op stap ben .
Maar je bent nog steeds een hondje vol onverwachte fratsen. Zeker als Bowie er bij is. Onlangs ben je nog vol overtuiging achter een fietser aangelopen . Je kwam niet terug toen ik je riep. Potverdorie…dat was jaren geleden !!!!! Wat was er aan de hand ??? Maar je had gelijk ! Jou passie blijft jou passie en ik moet mijn aandacht er maar bijhouden. Bij deze dus dank om me altijd bij de les te houden .
Ik hoop nog heel lang van jou te kunnen genieten, want jij geeft mijn leven zoveel kleur en glans .
Gefeliciteerd kleine wijze deugniet !
Reactie plaatsen
Reacties