Nu Johan terug gaan werken is stond ik er alleen voor om met Ian en Bowie samen te gaan wandelen. Aangezien Ian een grote passie heeft voor auto’s is de straat nog steeds zijn oefenterrein. Niet dat Ian nog steeds de boel bij elkaar blaft als hij een auto ziet maar diep in zijn lijf zit de passie toch nog verborgen. Als hij op straat keurig stil is, wil hij zijn ingehouden emotie toch nog kwijt op de moment dat hij vrij mag loslopen. Zodra hij van de lijn gaat is hij de eerste vijf minuten echt niet stil te krijgen. Hij keft de hele boel bij elkaar van enthousiasme en ook wel van het feit dat hij de hele weg keurig zijn best heeft gedaan. Deze morgen was hij echter muisstil. Misschien heeft Bowie soms echt wel een gunstig effect op hem en leert hij nu stilaan dat keffen echt weinig zin heeft. Het beloofde dus een stille wandeling te worden en het was volop genieten van de zalige ochtendzon. Maar Bowie had toch nog een aangename verrassing in het verschiet. Boven op den heuvel vond hij een heerlijk geurende hondendrol en hij kon het niet laten om zich er eens lekker in te rollen. Lekker luchtje moet hij gedacht hebben. Met dat heerlijk luchtje liep hij vrolijk te dollen, samen met Ian. Ian moet toen al wel gedacht hebben dat zulke vreugde niet lang blijft duren. Ooit heeft Ian zich ook eens van een luchtje voorzien en toen kon hij zich bij thuiskomst aan een wasbeurt verwachten. En daar is Ian niet dol op. Sindsdien heeft Ian het gehad met lekker luchtjes (hoop ik toch) Samen liepen Bowie en Ian de heuvel af en achter de hoek dook plots een mevrouw op met een grote hond. Aangelijnd. Bowie en Ian waren lekker los want we hadden mevrouw natuurlijk niet zien aankomen. Ik riep Ian en Bowie om tot bij mij te komen maar Bowie had daar geen oren naar. Ian deed dit wel onder luid geblaf en ging keurig bij me zitten. Bowie kon het echt niet laten om te gaan kennis maken met die hond en te vertellen dat boven op de heuvel zich een heerlijke hondendrol bevond. Mevrouw kon daar niet om lachen. Maar Bowie had helaas bloemkool in zijn oren en ik bestond niet meer voor hem. Zo zie je maar dat iedere hond toch zijn zwakke plek heeft en dat we heel wat tijd moeten besteden aan het creëren van een hechte band met Bowie zodat ook hij meteen komt als we hem roepen. Maar Bowie is een vlijtige leerling en hij kwam uiteindelijk naar me toe gelopen en ging net als Ian zitten wat werd beloond door een snoepje. En als er nu één ding is waar je een hond mee kunt omkopen, dan is het wel snoep. In tegenstelling tot wat de meeste mensen doen (de hond uitschelden als hij uiteindelijk komt) heb ik de motivatie om tot bij mij te komen juist dubbel en dik beloond, in de hoop dat Bowie het zich volgende keer zal herinneren dat naar mij komen hem iets positiefs oplevert en dat staan kijken naar een aangelijnde hond in verhouding toch maar saai is. We zullen zien hoe hij het de volgende keer doet ! Bowie, Ian en ik hadden een zalige wandeling en bij thuiskomst was het natuurlijk eerst Bowie van z’n luchtje ontdoen. Nu ruikt hij dan toch een beetje naar hondenschampo en je mag er zeker van zijn dat hij dat geurtje niet graag ruikt ! Hopelijk legt hij de link met die drol en zal hij het ook nooit meer doen. Nu de 2 weekjes vakantie gedaan zijn en Bowie hier al goed gewoon is wordt het tijd om hem terug eens te laten kennis maken met de klikker. Hij heeft net als Ian klikkertraining gehad dus hij zal de draad snel opnemen. Het is een mooie uitdaging om ook Bowie te leren om mij te helpen bij de was . Maar eerst ga ik de basis nog eens allemaal opfrissen en onze band wat verstevigen. Wordt vervolgd !
Reactie plaatsen
Reacties