Kruispunt

Bij Ian zat er geen rem op, dus hij liep alle onheil zomaar tegemoet.
De meeste onverwachte confrontaties spelen zich helaas vaak af op kruispunten, omdat veel aan het zicht wordt onttrokken. Je ziet niet altijd wat er aankomt. Ian daarentegen, die vaak voorop liep, heeft op deze momenten vaak situaties uitgelokt, die ik liever nooit had meegemaakt.
Hij evenmin.

Kruispunten in het bos...het werd van kleins af een oefenplek.
Net zoals je kleine kindjes leert te wachten aan het kruispunt, en niet zomaar over te lopen.

Ian was niet het type hond die zich als jonge wervelwind van zijn vrijheid liet beroven. Hij deed liever zijn ding.
Ik kan op mijn handen niet meer tellen hoe vaak het mis ging.
Niet enkel andere honden, maar vooral joggers en fietsers waren niet gediend met het ongehoorzame gedrag van Ian.

Toch kan ik met trots zeggen dat Ian en ik het koppigste duo zijn die er op de aardbol rondlopen.
Al ging het duizend keren fout
de volgende dag begonnen we gewoon weer opnieuw.

Ian was nog een jongeling van amper twee jaar toen zijn euro begon te vallen.
Elk kruispunt werd een keuze moment. Of hij rent er op af, en gaat keet schoppen.
Of hij komt als ik hem roep, en krijgt het lekkerste van het lekkerste dat ik tijdens wandelingen altijd bij me heb.

Zodra hij altijd kwam, was hij klaar voor meer zelfstandigheid.
In zijn hoofd is ondertussen het idee gevormd dat kruispunten iets bijzonders zijn.

Ik hoef niets meer te zeggen. Hij weet gewoon dat we kruispunten “samen” oversteken. Een automatisme dat me al veel ellende heeft bespaard.

Ik ken ook zijn lichaamstaal. Als hij op een kruispunt komt, en ik zie zijn staart en oortjes in uiterste alertheid omhooggaan, dan weet ik dat ik hem best terugroep.
En je gelooft het of niet, maar Ian is de beste “ik-kom-altijd-als-je-roept” hond van heel Berendrecht 😉.

Spelenderwijs leren loont ! Als je tenminste niet opgeeft na drie weken !

Hierbij filmpje van mijn oogappel
(Ooit de schrik van elke jogger, fietser en wandelaar)